РТВ Теорија и пракса

sopstvenim interesima. Za to se može navesti niz primjera, ali posebno je slikovit jedan koji ргеко radio-talasa neprekidno u nedogled tvrdi da onaj „Ко štedi više vredi”. Primjer ukazuje na simptomatičnu pojavu radija da djeluje u skladu sa namjerama naručioca. Šta u suštini znači tvrdnja da „ко štedi više vredi” u samoupravnom društvu, gde bi raspodjela prema rezultatima rada morala biti fundamentalni princip, a odnos prema radu, Ijudskoj zajednici, uopšte humanistička strana Ijudske ličnosti osnovni kriterij vrednosti. Znači li to da onaj ko ne štedi manje vrijedi, i još dalje od toga: da onaj ko nema mogućnosti štednje da uopšte ne vrijedi. A takvih (radnika sa minimalnim dohocima, nezaposlenih i sl.) je ogroman broj u redovima radničke klase, i radio i banke koji na taj način reklamiraju Ijudske vrijednosti, morali bi biti njihov instrument S druge strane, po ovoj verziji, čovjek koji skuplja i štedi (naravno u banci koja plača oglase) je vrijedniji od onog koji na primjer novac daje za knjige, za sopstveno usavršavanje, za putovanja i upoznavanje svijeta, kulturnih tekovina civilizacije, itd. Da li je ovakav pristup saglasan sa osnovnim opredeijenjem jugoslovenskog društva i Programom SK], i kako se on manifestuje ako se takva parola bezbroj puta ponavlja omladinskom auditoriju i mladoj generaciji u cjelini? Kakve to refleksije može imati na njenu svijest? Reklama je najvidljiviji, čak i namjerno neskriveni oblik übjeđivanja auditorija, što ne mora da znači da bitno utiče na stavove. Kao i u političkom smislu, neodlučni i kolebljivi, mada se ovdje može dodati i kategorija „uzornih potrošača novine”,

32