РТВ Теорија и пракса

društvu podvrgnuto interesima i ideološkim ciljevima vladajučih klasa jer, kako kaže Marks u Njemačkoj ideologiji - klasa koja raspolaže sredstvima materijalne produkcije istovremeno raspolaže i sredstvima duhovne reprodukcije, stoga je neophodno marksistički promisliti i pojmiti procese i efekte komuniciranja koji su dati u odnosu spram uloge u socijalizaciji ličnosti, uticaju ma mišljenja i stavove... domete i lunkcije masovnog komunidranja (prema koncepciji autora date kao: a) osnovne funkcije masovnog komuniciranja, tj. informativna, orijentadona, obrazovno-kulturna i zabavno-rekreativna; b) funkcija jačanja i mijenjanja društvenih normi; c) funkcija potvrđivanja statusa i jačanja prestiža; d) narkotička disfunkcija...) i granice, u kontekstu privatno-svojinskih, robno-novčanih odnosa i diktature profita, društvenog komuniciranja i time transcendirati fetišizam građanske komunikologije u njenoj aspiraciji za mistifikacijom i apologijom sopstvenog represivnog društvenog sistema, te afirmisati revolucionarnu dimenziju komunikacije u „porođajnom” (Marks) istorijskom procesu emancipacije čovjeka od klasnih odnosa. Polazeči od Marksovog dijalektičkog metoda i situirajući njegovu epohalnu misao u savremenu konstelaciju, istraživanje komuniciranja mora polaziti od njegove funkcije u izmjeni postoječih društvenih odnosa u cilju izgradnje takvih odnosa koji če biti inherentni istinskom Ijudskom bitisanju. Takvo komuniciranje neče biti involvirajuči momenat ekonomske produkdje kojoj je osnovni cilj produkcija roba, oplodnja kapitala, penetrantna ideološka manipulacija, te vladavina čovjeka nad čovjekom, nego proizvodnja istinskih Ijudskih potreba očovječenog čovjeka. Tako će se na mjesto apsolutizacije principa korisnosti i represivnog radonaliteta moderne tehnološke civilizacije postaviti proizvodnja Ijudskog svijeta; ratia na mjesto scijentističkog razuma. Iz toga proizlazi i „zadatak marksističke nauke o komuniciranju da otkrije uzroke i razvojne oblike objektivizacije svijesti najamnih radnika, i da istraži procese razvijanja njihove klasne svijesti kako bi postali subjekt svoje istorije” (str. 15) u procesu njene revolucionarno-praktične izmjene, Iz prethodnog proizlazi i osnovni autorov postulat da se kompleksnost strukture komunikacionog fenomena istraži iz aspekta totaliteta društva jer se on nadaje kao „ontološki” (str. 9) i „gnoseološki” (str. 11) problem.

221