РТВ Теорија и пракса

relevantnim pitanjima u okvira kojih se sprovodi proces odlučivanja radnika i samoupravnih organa. Samo takva će samoupravna informacija podrazumijevati isključenje formalizma i pasivizacije revolucionarnog subjekta socijalističkog samoupravljanja. I na kraju, neophodno je istaknuti veliku autorovu zaslugu (iako bi se ozbiljna primjedba mogla uputiti knjizi, koja nije pisana kao udžbenik, što je lišena osnovnog zahtijeva kulture naučnog rada, tj. u pogledu navođenja - citiranja mnogobrojnih fragmenata iz različitih knjiga izostalo je, na kraju teksta ili u okvira njega, autorovo naznačavanje stranice korištenog izvora iz odgovarajučeg djela, čime bi se čitaocu uskratila velika poteškoča pronalaženja stranica i kompariranja originalne ideje sa njenim parafraziranjem) ne samo što je indicirao neosnovanost eksplikacije komunikoloških fenomena isključivo empirijskim podacima (jer, u krajnjoj liniji, empirijskim nazorima nije imanentna ideja o promjeni postoječeg u smislu izgradnje boljeg, humanijeg Ijudskog svijeta) ili spekulativnim teorijskim konstrukcijama, več što je, polazeći od marksističkih postavki, u prezentiranju velikog broja različitih, često dijametralno suprotnih, teorijskih pravaca i metodoloških orijentacija i pristupa, istakao neophodnost sinteze „teorijskog” sa „empirijskim” u pogledu naučnog istraživanja procesa informisanja i komuniciranja u samoupravnom društvu i udruženom radu i inaugurisanju „nauke o komuniciranju”. To je učinilo ovu knjigu svojevrsnim prvencem u našoj naučnoj literaturi o komuniciranju a njenog autora uzdiglo na pijedastal pionira naučnog fundiranja komunikologije samoupravnog socijalističkog društva.

225