РТВ Теорија и пракса

kojim se iz prošlosti prenosimo u savremenost Odlično izabrani i koriščeni muzički i drugi zvučni efekti naglašeniji su no što je to uobičajeno, u ozvučavanju radio-dramskog teksta. Opravdano, jer kazivanje poezije u radio-mediju iziskuje više sinkretičnosti nego interpretiranje radnje. Zvučni efekti odlično služe za naglašavanje neophodnih retorskih pauza. Dubljem i intenzivnijem doživljavanju teksta služe i obilate kombinacije glasova, sve do horskog govorenja. Dobro zamišljene intencije, međutim, nije uvek bilo lako i realizovati. U nekoliko slučajeva horsko govorenje nema potreban akordski sklad, tako da se interpretacija, čisto muzički gledano, na nekim mesfima obezvređuje. Neuobičajeno veliki broj izvođača, koliko god da doprinosi melodijskoj raznolikosti i zvučnom bogatstvu, toliko se, povremeno,

pretvara u obilje tonova koje je teško savladati pa neki mogu da poremete melodijsku liniju. No i pored takvih povremenih disonantnosti, opšti zvuk je usklađen sa unutrašnjom dramatikom i svečanom dostojanstvenošću tona. Može se reći da je glumački ansamb! kao celina svoj zadatak obavio veoma dobro. Tome je doprinela i brižljiva lektura, tako da se pogrešni jezički akcenti ne susreću često, ali ih ima, naročito kod jednog od interpretatora. Tekst koji je pisan na mađarskom majstorski je pretočen u srpskohrvatski jezik. Izvanredna brižljivost prevođioca, erudicija u leksičkom odbiru, ostvarena puna usaglašenost sa autorom obezbedili su da se najbolje odlike teksta, njegova poetičnost i dramatičnost, nimalo ne istanje u veoma osetljivom i opasnom transferu iz jezika u jezik.

2. Milan Ajvaz: ČOBANI

Traje: 43,35 Snimatelj: Ferenc Morvai Ton-majstor: Ivan Fece Reditelj: Boda Markovič Uloge: Milan Ajvaz, Stevan Gardinovački, Tihomir Pleskonjić, Ivan Hajtl, Milan Šmit, Stevan Šalajić,

Tekst ove emisije ima jednu odliku koja ga čini potpuno izuzetnim. To je iskustvena doživljenost folklorne materije koja je toliko iskonska da se same po sebi nameču paralele s narodnim pričama, posebno s narodnom prozom vojvođanskog područja, sa pričanjima Vukovog kazivača Gruje Mehandžića. Anegdotsko tkivo, istina, samo je mozaički sklopljeno, nema dramaturgiju jedinstvene radnje, ali ima

jedinstvenu atmosferu i ambijent, horaogenizira se mentalitetom koji je u svojoj arhaičnosti veoma zanimljiv, a životan i übedljiv. Stari, preživeli život čobana, bez posebne namere i ambicije, slikan je sociografskom istinitošču, ne podatkom i opisom, nego detaljima same radnje, gotovo usput Oskudnost i siromaštvo, beda čobanskog bezemljačkog sloja,

215