РТВ Теорија и пракса

irelevantno ako se netko potpisuje u časopisu „Komunist” ili u „Vjesniku” itd. Činjenica je da mi u svakom od kritičara imamo jedan novi profil i normalno je da se može dogoditi kao što se i događa da u jednom tjednu dakle s jednom dramom imamo pet vrsta ili koliko kritičara toliko i mišljenja o toj TV drami. Povratna informacija naprosto ne može biti ni na kakvu kritiku, ne samo zato što-je ona heterogena unutar deset kritičara, unutar deset disparatnih mišljenja, nego i zato jer su reakcije publike različite. Televizija može i nadalje iči po istom principu, a to će reči da uzima kriterij politički, društveni i kulturni i kaže: ovo je najbolji tekst, uzet čemo najboljeg režisera - taj tekst je samo uvjetno u određenoj situaciji najbolji jer sadržava eventualni ili trenutni društveni trenutak, nekakav refleks. ZORICA JEVREMOVIĆ, kritičar iz Beograda: Cini mi se da razdvajanjem TV drame iz TV programa kod nas činimo jedan grubi akt i da nije slučajno što Ijudi različito o tome pišu bez obzira što znamo kakva je situacija na televiziji, jer TV dramu proguta shema, idu vijesti, pa EPP, onda drama i kada se ona izvuče sama za sebe onda djeluje, iako to grubo zvuči, kao hibrid, kao nešto što nije definirano. Ja lično mislim da je TV drama sama po sebi neinteresantna, i lično smatram da su sve te TV drame isforsirane na način fikcije i čini mi se da ne bi trebalo uopće dati pravo urednicima dramskih redakcija da budu glavni inspiratori upravo zato što je to nešto što je psihološki refren naše tradicije, dramaturgije, specifično ili ne za televiziju. O tome možemo govoriti, ali dalje od toga ne možemo iči. ZORA DIRNBACH, dramaturg: Ja sam za to da mi u Jugoslaviji budemo revolucionarni, ali znam isto tako da se i dalje u svijetu prave televizijske drame. A što je TV drama, odnosno TV film, to još do sada nitko nije ustanovio. Vjerujte mi ja godinama hodam po raznoraznim skupovima i festivalima i TV smotrama u inozemstvu i nitko se više niti ne pokušava upuštati u tu diskusiju jer je ona jedno jalovo estetiziranje. Mi smo ustanovili naprosto slijedeće: televizijska publika traži unutar jedne sheme, jednog gledanja, jednog „prožvakavanja” programa koji počinje u 7 ujutro i završava u 24 sata u noči, zahtijeva kaleidoskop. Unutar njega °na hoće i ono što se zove TV drama ili TV film. To je več