РТВ Теорија и пракса

Da bi televizija stvarno imala revolucionarnu ulogu u procesu širenja određenih ideja, shvatanja, navika, moralnih i kultumih sposobnosti u smislu razvijanja generičkih suština čovjeka, njegovih kultumih i humanističkih sposobnosti i opšte emancipacije, neophodno je da ona bude pod potpunom kontrolom progresivnih slojeva. Time bi se preko televizije širila jedna hegemonijska moč i zadobivao „konsenzus” njoj neophodan. Televizijom kao medijem bi se koristile revolucioname istorijske snage nastoječi da šire svoje kultumo i političko vođstvo koje je neophodno da bi se održala njihova vlast. Takvim medijem bi se širila njihova ideologija, ne kao izmišljena intelektualna konstrukcija, već kao skup određenih istina o istorijskoj praksi. Za izvjesne emisije iz našeg televizijskog programa možemo reči da ne samo da nisu u funkciji širenja kulture i morala jednog progresivnog pokreta nego da su u njegovoj neposređnoj koliziji. Za veliki broj takvih emisija također možemo reči da su intelektualno sterilne i moralno lažne. Sjetimo se samo nekih emisija novijeg datuma, kao što su; Nedeljno popodne, Čast mi je pozvati vas, Večeras s vama, Zabavlja vas..., Folk parada i slične, dakle, samo one emisije koje su ostavile (ili to još čine) utisak u svijesti čovjeka, zaboravivši iste takve druge tako često i gotovo svakodnevno prisutne na ekranu. Gledamo i slušamo glumce, spikere, voditelje-novinare (tzv. ~TV avangardu”) kako odlaze jedni drugima u porodične televizijske posjete (najdrastičniji primjer takve posjete u negativnom moralnom pogledu jeste „dovođenje” i „gostovanje” G. Mihića na Prvom programu 12. decembra 1981) kako lagodno časkaju, pijuckaju, uznemireno i s puno manira uduvavaju dim cigarete (?), gledamo televizijsku intimnost sa osjećajem „topline” oko nas. Od naših „zvijezda” saznajemo da su oni „obični” Ijudi, koji oblače ~to i to”, kod ~tog i tog”, koji kupuju ruž ~taj i taj”. Saznajemo njihove „skromne” želje, „upoznajemo” njihov „skromni” život. Ne žale se (to je ružno!), žive „mirno” i dobro. Tako, u želji da stvori intimnost, televizija gledaocu i tom masovnom konzumentu koji nekritički prihvata prezentiranu informaciju kao istinu svijeta, zapravo daje sliku običnog svijeta koji je neobično lažan i agresivan,

12