РТВ Теорија и пракса

društvena grupa ostvaruje preko svojih politički organizovanih intelektualaca. Hegemonija se stvara i razvija pomoču intelektualaca. Oni su ti koji izgrađuju i šire ideologiju kao hegemoniju. Ali, intelektualci nisu autonomna društvena grupa. Ne samo zato što postoje intelektualci različitih društvenih grupa (pobijeđene klase, crkve, političkih „disidenata”, i dr.), nego i zato što u okviru jedne društvene grupe intelektualci mogu da se donekle diferenciraju i međusobno suprostave. Tada društvena grupa koja ima vlast obično ne može da ispolji svoje „intelektualno i moralno vođstvo”, odnosno vođstvo nastoje da osvoje (ili ga več stvarno i imaju) druge društvene grupe. Kada se već radi o revolucionarnom pokretu koji pretenduje da prevaziđe klasno društvo u cjelini, onda je pitanje demokratskog homogenizovanja određenih interesa između užih društvenih grupa od posebnog značaja. To je i jedini način da se prevaziđe dualizam između „političke” i „kulturne” sfere, između političara i intelektualaca. Politička partija radničke klase, stoga, ne može biti nikakav birokratski organizam koji guši stvaračku aktivnost. jer, ona nije nikakva elita koja djeluje u ime klase i određenih društvenih grupa; njena egzistencija ima istorijsko opravdanje jedino ukoliko je stvarno povezana s njihovim životnim interesima. Iz toga proizlazi da je politička partija radničke klase instrument „komunističkog vaspitavanja”. Da bi ona to zaista i bila neophodno je da svoja etička načela temelji na disciplini i demokratičnom odnosu između rukovodečih i vođenih. U odnosu na masu ne može insistirati na nekakvom harizmatskom ili oligarhijskom odnosu subordinacije stoga što se tu radi o postojanju homogenosti u okviru podjele rada samo kao „tehničke činjenice” a ne prirodnog društvenog odnosa. Povjerenje koje zadobiva, vođstvo mora i opravdati. jedino kao određeni revolucionarni nukleus može da artikuliše „čitavu revolucionarnu akciju proletarijata” (Gramši). Ukoliko hoće da izrazi ideju hegemonije vođstvo mora zadržati cjelokupne intelektualne, političke, kulturne i moralne vrijednosne atribute. Jedino se tako i može zadobiti povjerenje članstva i onemogućiti raslojavanje sopstvene homogenosti.

16