РТВ Теорија и пракса

televizija, kojoj smo unaprijed odredili mjesto u funkciji svakidašnjice, podliježe vrednovanju sa stanovišta funkcionalizma i njegovih podsistema - te govorimo o društvenoj, političkoj, ideološkoj, obrazovnoj, pedagoškoj, kultumoj i drugim funkcijama televizije. Vrabec i Težak su mišljenja da će se stanovište naprednog društvenog funkcionalizma uskladiti sa principima estetskog vrednovanja. Ali, tu odmah dolazimo do pitanja - hoče li „sretno društvo”, „dovršena zajednica Ijudi”, imati umjetnost ovakvu kakvu smo je do sada mi imaii - kao raslojenost jedinke između slobodnog viđenja svijeta u njegovoj objektivnoj datosti. Samo postojanje umjetnosti, takve kakva jeste, izražava osuđenost čovjeka na biče koje individualno čulno doživljava i biče racionalno ustrojene stvarnosti. £ Televizija se, gledajuči je u cjelosti, nalazi u funkciji datog realnog i takva je sve dok je klasnog ustrojstva društva. Od nje se traži da se realizuje kao sredstvo informacije, propagande, obrazovanja u svrhu podizanja nivoa kulture ili učešća u kulturi tog društva koja je opet u funkciji ostvarivanja interesa društva, kao sredstvo saznanja, poduke, političkog obrazovanja, morala - osnovnih normi društva. Potpuno isključiti svaku mogućnost estetskog ispoljenja televizije znači do kraja je staviti u funkciju saznajnog, racionalnog, u izraženu funkciju (s obzirom na njenu moč) represivnog. Zar tu njenu moć dejstva ne bi trebalo koristiti i za specifično umjetničko poimanje realija. Umjetnost kao istina na djelu (Hajdeger), kao Ijudski duh izvan funkcionalnog, saznajnog jeste sloboda svakidašnjici neprilagodljiva. Ona stoji izvan (kao samosvojna) nužnosti prilagođavanja totalitarnom. U vezi s tim, estetsko ispoljenje televizije pretpostavlja razvijanje onih specifičnih formi televizijskog izražaja koje ona tek treba da razvije. Pretpostavka tome jeste i sinteza iskustava televizijskih ispoljenja, jedna duža njena praksa u kojoj če se moći razlikovati njeno svojstvo medija i njeno svojštvo umjetničkog izraza, kada će ona posjedovati, recimo, većinu dijelova (programskih blokova) ~u funkciji” i manji dio