Сион

ома налик на човека; пронадазак у земљи давнашњих остатака људских костију и појав Дарвинове теорије. Наравно, да се о човеку, као и о свачему на свету, може говорити врло много; наравно, да природне науке могу учинити нове и нове проналаске односно човека. Па за то, ако ми не ћемо да се изгубимо у појединостима, него хоћемо да правде приступимо главној ствари, онда морамо одмах запитати себе: како је то питање ? шта је у њему поглавито ? Какву налазимо корист и какву тешкоћу у том питању ? Така, без сумње, мора бити полазна, тачка и такав правац сваком научном испитивању; најпре треба јасно и тачно обележити само нитање, па онда тражити да се оно реши. Ићи онако на памет, тумарајући у нади да ће се где на путу наћи одговор, значи на сигурно излагати се погрешкама. И доиста, не разумевајући питање или га бар нејасно представљајући, ми можемо лако примити за решење то , што не саставља његово решење. С тога пре свега питамо: у чему се састоји то питање о човеку, које данас.занима учевне људе ? У коју науку спада то питање, — у зоологију, анатомију, палеонтологију или у коју другу? То јест, ми питамо којој науци припада то питање о коме је реч? Кад би умели казати којој науци припада то питање, онда би тиме много олакшали ствар; јер ми знамо у оиште какве природе питања решава ова шли она наука, знамо такође и начине , којима свака наука решава своја питања. Но ово питање управо и не спада ни у једну специјалну науку. То се види и отуда како је оно Формулисано код Хекслија, Фохта и Шлајдена. По њиховом мишљењу решити то питање, значи наћи место човеку у арироди, или одредити аоложај човеку у ирироди или најзад објаснити одношај човека арема ирироди. Шта значе ти изрази? Којој науци они припадају? Зна се да нема таке науке о ирироди у