Споменица о херцеговачком устанку 1875. године

130

Бр. 15. Писмо књаза Ннколе од 13. децембра 1875. војводи Петру Вукотићу о гласовима („ћакулама") поводом његове наредбе да се Турцн без борбе пропусте у Горанско и Ннкшић ради снадбијевања тајином тамошњих Турских утврђења. Петре ! Чуо си одб првиЈехв лгодихб мудрЈехБ, да се поштени човек у нашу землго нема рашта мучити; то е една истина кои hy тн садв доказати. Ти знаш л!епо, да сам ти н река’ да вонска наша не чека Рауф-пашу на Равно; 1 ) аи да шесамв тако наред!о, она се ћаше свакодко разврћи одб гладн, као што су се Баннш макли прједн но си имб поручио, ма непрlлтелБи тво’и то су сасвјемв другонче толкОвали св!ету и то на ови начинв: да си ти прим!о одв Рауф-паше неколико новаца текв да онб мирно улћже у Горанско. Та ме сплетка ђаволнска опоминћ на ону кздб се говорило, да е хтш покоини отацв мои да прода Црну Гору. Но као што знањњ нћга, онб не мишллше за „ћакуле 11 ништаваца; ема мене nie лака била ни ова ни она ерв ме обадв!е изб близа тичу, па да ми шеси ни ти ни онб нишча долази ли по мобави ни по крви. Па ми се не мили радити ни мислити, али валн на сваки начинв, не ради овога „срамотнога 11 нараштаи, него радн нашlехБ да се мучимо и н и ти. Пошлбј одма’ овамо Пера, 2 ) а немои да приступа Анто 3 ) нигђе кодб тебе, не боли ме срце ни еднога од нћихв за ове гласове, али Перо Hie чонк, а Анто Hie никада ни био, нити може бити нако една зла беспн и поганога срца, Ако ти.ко треба ради друштва, послаћу ти Јола + ) или Бан. 5 )

! ) Види писма под бр. 9. и 10. -) Ово се односи на Пера Матановића. 3 ) Анто Даковић војвода Граховски. 4 ) Јоле Пилетић. 5 ) Бајо Бошковић.