СРЂ

46

— ЧШ

Pravednikova molitva :i: ). L e g e п d a Iz Knig'a, Starostavnije'i 0(1 Stevana Sremca 1 ) I. Vjenčavši kra]ovskijem vijencem brata svoga Stefana u svetoj i doenije nazvanoj sedmovratoj Ziči, krenu se Sveti Sava prostranom srpskom državom da pouči narod; da ga utvrdi u vjeri u Boga i u jubavi prema bratu i bližnem svom. A potreba bješe velika, jer tragovi i spomeni od teškijeh dana i od strašne međusobne vojne, koju zavrže sin Nemanin a sluga tuđinov, Vukan, traja u jošte jednako. I potrebita bješe narodu Svetite|eva nazočnost i blaga negova пјеб. Riječ ta padaše i oživjavaše kao blagi |etni dažd što pada i oživjava; i narod ga primaše onako žejno kao žedna zemjica što prima i upija blagoslovjene kišne kapjice. Slušaše ga narod Srpski i pamćaše rijeci negove, urezivaše ili na skrižalama srca svoga, i predavaše ib pas pasu do današnega dana. I danas još, nakon sedam vijekova, ostade u narodu spomen; mnoge priče o putovanu negovom i o blagom nauku koji Sv. Sava sijaše po narodu. 1 sjeme to donese plodove koji hranahu narod naš u teškijem danima iskušena koja u potona vremena nastupiše. Jedna takva ])ripovijetka - koju stojecima čuvaše, nezapisanu ali zapamcenu, narod u pameti svojoj — ovdje je zapisana i iznesena. * Obišao Sveti Sava zagorske episkopije srpske, pa se spustio bješe u Primorje, da se pomoli Bogu u episkopiji Zahumskoj i episkopiji Zetskoj. l)a se pokloni Svetoj Bogorodici u Stonu, i Svetom Arhnnđelu Mihnjihr na Frevlaci u Doci Kotorskoj. Po uai'odnom predaiu nspisauo. ') Iudijsku legendu Nedjib-beya nastavićemo u idućijem brojevima (Ured.)