СРЂ

— 592 —

Тако se približivaše konačnoj svojoj propasti ono glasovito brodovje, o kojemu je Mavro Orbini pisao, da je jedno od najvećih u Sredizenmomu Moru, toliko radi velieine laila, koliko zbog znamenitog broja topova, što sobom nošaše, a navlastito pak radi lirabrosti momčadi, koja bijaše na nima.') Još se Gruž i cijela državica ne bijahu oporavili od spomenutijeh nesreća, kad ih stigoše još teži i strahovitiji udarci. Mlečići, naime, ti stari neprijateli dubrovačke slobode i pomorske sile, koji još 971. godine bijaliu dojedrili u Gruž u namjeri da podjarme svoju mahu takmačicu, stađoše sada opet napadati Dubrovčane i podsticati hajduke da uznemiruju mirne i pitome naše krajeve. Više puta nasrtahu nihove oružane galije i fuste 2 ) sad na ovo, sad na ono selo slabašne državice, a navlastito pak cijahu na krasnu grušku luku, gdje su, pod jednim ili drugim izgovorom, više puta ulazili prijeteći i plašeći, a čosto bog me i plijeneći one stanovnike i dubrovačke brodove, što se slučajno u onoj luci bijahu usidrili. K tomu se zlu pridruži i užasna trešna od 1667. godine, uslijed koje se polomiše i skršiše u samoj luci nmogo brodova; sruši se mnoštvo polača, crkava i kuća, a mnogo duša zaglavi pod gomilama razvalina rodnog mjesta. Zavlada strah na sve strane, zabuna dogna neke nevojnike do luđila, a šteta u opće bijaše neopisiva. Uzburkano more buči, strašno se uzdiže i premeće; vodovod više Gruža vas je raspuknuo, te se silne bujice slijevaju niz baštine i perivoje, prodiru svuda, sve raznose; kamene se ori i zasipje puteve i vrtove, zatvara vrata od kuća i košara, pobija silnu stoku, a od Judi mnoge rani i osakati. Od škara nema više ni traga, jer od brodova, što su se tu gradili ili popravjali, nastane strašna gužva, a gorostasni valovi razniješe nmoge lađe, drvja, pa i sva gvožđa, što se na igalu nadoše. Od zgrada ostade spasena kuća Marka Sjerkovića (Sorkočevića, Sorga), pa ona nekog Milića i dijelom manastir sv. Krsta. Mnogi glavniji i bogatiji plemići ukrcaše se na lađe, koje bijahu još ostale čitave, te se spasoše sa svojima i s ono malo pokućstva, što se dalo prenijeti, i tako se skloniše u Jakin.

') „II Regno degli Slavi." Pesaro, 1601 str. 203. 2 ) Italij. lafusta; V. Prof. Zore 1. c. pod riječi fuštar.