СРЂ

- 311 —

0 S V E T A. Novela iz dubrovačke prošlosti. Prijatelu Pavlu Orloviću posvećuje M. de Valois. (7) VII. Osvanu 15 Novembra 1541, dan tuge i žalosti za dubrovačku republiku. Crne oblačine spustiše se nad opeinu sv. Vlasija. Dubrovačka ekspedieija, koja je bila poslata u pomoć Karlu V., da sudjeluje u zajedničkoj vojni proti Algiru i Tripolu, naopako svrši — upravo kako je Bona bio predvidio u senatu. Na 20 Oktobra udruženo brodov]e kršćansko nalazilo se pred Algirom, kad oko po noći, kao da se cijela priroda urotila, nasta u moru takova oluja, đa su jedva kršćanske galije imale vremena da se sklone u obližnu luku kraj Algira. Nakon tri dana vojska se iskrea na kraj i uputi se put grada. Spanolei zauzmu visine, Nijemci obale, a Talijanci doline, te se čekao zgodan čas da se na kraj prenesu topovi i ostale ratne sprave. U noći toga dana oluja se ponovi i omete cijeli posao, sasvim tim jedan odio talijanske vojske stade jurišati na grad i bio bi naopako prošao, da mu na vrijeme ne priskoči u pomoć jedan drugi odio nemački. Borbajebila žeštoka i u iioj pogibe sto i šezdeset Talijanaca. Na 25 Oktobra oluja se na moru podvostruči i uništi četrnaest kršćanskih galija: jedanaest kneza Dorije, jednu španolsku i jednu Antuna Dorije. Jednako nastrada oko stotinu drugih raznih brodova, među kojim i mnogi dubrovački. Od vojske koja se na brodovima nalazila mnogi se potopiše, a oni koji se žala dočepaše pogiboše od mača okrutnih arapskih varvara. Grozan bijaše prizor! Plač i lelek na đaleko se širio, pomoć se vapila, ali pomoći niko nije mogao pružiti. More je proždiralo svoje žrtve, a ostaci slomlenih brodova plivali su nad morskom površinom od valova razbačeni u da]inu od deset mi]a. Vjetar, kiša, more, zem]a, nebo, kao da svi elementi ustaše proti kršćanskoj ekspediciji. U takovoj neprilici nije bilo druge nego otputovati, i Karlo V. dade