СРЂ

364

СРЂ. — SRĐ.

Imannuel je Kant odrubio glavu Bogu, kao što je Robespierre smaknuo kralja, pjeva na drugom mjestu pjesnik: E il g-iorno venne: e ignoti, in un đesio Di veritade, con opposta fe', Decapitaro, Emmanuel Kant, Iddio, Massimiliano Robespierre, il re. Ali je ono nevidljivo Biće, koje je uresilo tolikim sjajnim zvijezdama veličanstveni svod nebeski, svladalo, pobjedilo buntovničkog pjesnika, koji ponizno prigiba svoju oholu glavu, kada il campanil risorto canti di clivo in clivo a la campagna Ave Maria! Kako je velik Carducci u ovoj svojoj poniznosti! A inače ne mogaše ni biti, jer Carducci u svojoj filosofiji, u svojoj politici, u svojoj kritici ne bijaše nego pjesnik, čija duša bijaše uvijek otvorena da primi i odrazi čuvstva probuđena u njemu od utisaka vanjskoga svijeta; čije se srce nakon časovite uzrujanosti i uzbuđenosti umirivaše kao more, pošto se utišaše vjetrovi, te izazvaše oluju. A tada, u potpunoj harmoniji svih svojih duševnih i intelektualnih sila, ne opažaše oko sebe nego tragove one nadnaravne ljubavi, te stvori cijeli ovaj vidljivi svijet, i o ljubavi pjevahu njegovi stihovi: Io non so che si sia, ma di zafflro Sento ch' ogni pensiero oggi mi splende, Sento per ogni vena irmi ii sospiro Che fra la terra e il ciel sale e discenđe. Ogni aspetto novel con una scossa D' antico affetto mi saluta il core, E la mia lingua per se stessa mossa Dice a la terra e al cielo, Amore, Amore.