Топола

attorqueo ]ad-t.], 2. zamahnuti, jaculum. Verg. attraho [ad-t.], traxi, tractum, 3. 1) privlačiti, privući, dovlačiti, dovući, magnes lapis, qui ferrum ad se alliciat et attrahat; * spiritus ab alto; napose a) pritegnuti, pritezatii ncipinj ati, napeti lora; contentum arcum fortius, b) čovjeka dovući aliquem vinctum, tribunos; trop. nihil esse, quod ad se rem ullam tam alliciat et tam attrahat. 2) aliquem = dozvati, prizvati, dati dozvati koga, ah quem Romam ; te ipsum ame putare attractum iri, si de pace agatur;* aliquem in partes; * discipulos novos; id ipsum, quod verearis, ultro arcessere et [attrahere silomice navlačiti. attrectatus, us, m. [attrecto] pipanje attrectatu et quassu saevum amplificatis dolorem, attrecto, 1. [ad i tracto] 1) pipati, u prilici, blanditia popularis aspicitur, non attrectatur, gleda se, ali se ne osjeća, napose a) nepristojno pipati, fore qui dicerent, uxores suas a cena redeuntes attrectatas esse a Caelio; libros Sibyllinos contaminatis manibus uzeti u ruke; quod id signum (sliku) attrectare non esset solitus; -j- me attrectare nefas sacra patrlosque penates, donec me flumine vivo abluero. b) segnuti za čim, što koga ne ide, prisvojiti sebi Što po nepravu, regias gazas, insignia summi imperii, fasces securesque. 2) trop. baviti se čim, neque imperatorem attrectare feralia debuisse, Tac. attrepido [ad-t.], 1. dbtrupkati, Plaut. attribuo [ad-t.], tribui, tributum, 8. 1) pridijeliti, podij eliti; odrediti, doznačiti, alicui aliquid; servis equos; partem vici cohortibus ad hibernandum; locum; oppidum alicui (ustupiti). Napose a) komu Sto podijeliti, da izvrši, obavi, attribuit nos trucidandos Cethego; alicui curam alicujus rei; certas cuique partes ad custodiam urbis; singula latera castrorum singulis legionibus munienda, ovako osobito staviti pod čije zapovj edništvo, video, cui Apulia sit attributa; alicui legiones, equitatum, equites, naves, b) komu koga kao pomoćnika itd. dodijeliti, dodati aliquem alicui; electos viros ei classi attribuerat; Titum Labienum in Sequanos proficisci jubet; huic M. Sempronium Rutilum attribuit, c) narod ncvrod/u ili vladara vladaru: podložiti, Suessiones Remis; insulas Rhodiis. 2) nčvce doznačiti ; doznakom po drugom isplatiti pecuniam redemptori attribuendam solvendamque curare; HS centies et octogies ex aerario alicui; Odatle a) attribuere aliquem, naznačiti, od koga će novce primiti, naputiti na koga, attributos quos appellas valde probo; viduae attributae, b) nametnuti, namet, udariti porez na što, his rebus omnibus

terni (asses) in milia aeris attribuerentur na sve te stvari da se udari namet po tri asa od tisuće. 3) trop. pridijeliti, podijeliti, pružiti, ne aut irato facultas ad dicendum data aut cupido auctoritas attributa esse videatur; his auctoritatem attribui; timor, quem mihi natura pudorque meus atribuit; si legi, loco, urbi, monumento attribuetur oratio, ako se navode kao da govore; ovako i dodati, pridodati, ad amissionem ceterorum amicorum misericordiam nostram; senae horae in orbem operi attributae sunt određeno. Napose kao retorski i gramatički t. t. attributum esse alicui hiti predikat ili atribut. 4) pripisivati, pripisati što komu ili čemu, bonos exitus arripimus attribuimusque diis immortalibus; aliis causam calamitatis; aliquid sibi soli; alicui, quod aliquid fit. attributio, onis, /. [attribuo] 1) t. t. poslovnoga govora: doznaka novčanoga duga, naputnioa, asignacija. 2) retorski t. t. pred ikat ili atribut. attritus, adj. [partic. od attero] istrt, Izlizan, mentum attritius ; * ansa ; f trop. o govorniku: mlitav, slab. Calvus exsanguis et attritus. Attus Savius, At Navije, augur za Tarkvinija Friška; također Attus Clausus mjesto Appius Claudius, Liv. Atys (Attys), yos, m. ['Atv"Attv;] At.ij 1) sin Herkulovi Omfalin, praotac lidijskih kraljeva, Tao. 2) Trojanae, od koga lozu vuče gens Attia, Verg. au ili hau, interj. (Com.) jaj ! e! e! dakako! e i di! auceps, ciipis, m. [avis i capio] 1) ptičar, fistula dulce canit auceps, dum decipit avem, Ov.; non avis aucupibus monstrat, qua parte petatur, Hor.; trgovac pticama piscator uti, pomarius, auceps, unguentarius, Hor. 2) trop. njuškalo, Epicurus peritisimum voluptatum aucupem sapientem esse contendet, najvještije njuškalo slasti; juris consultus ipse per se nihil nisi auceps syllabarum, cjepidlaka; ne quis auceps sermoni nostro sit, prislušnik, da ne bi tko prisluškivao, što govorimo, Plaut. auctarium, ii, n. [augeo], prilog, Plaut. auctio, onis,/. [augeo] wpr. množenje 1) dražba, proscribere auctionem raspisati dražbu.; auctionem facere držati dražbu, / auctiones hastae sudbene dražbe. 2) dražbene stvari, vendere auctionem. auctionarius, adj. [auctio] dražben, tabulae, zapisnici stvari dražbenih, atria, auctionor, 1. depon. [auctio] dražbu držati, ait se auctionatum esse in Gallia; difficultates auctionandi proponere.

127

attorqueo—auctionor