Филателиста

DVESTAPEDESET GODINA ZEMUNSKOG KONTUMACA Vojin Višacki

Pojavom kuge u Evropi, sredinom XIV veka,, pored mnogih država i Austrija je bila ugrožena, zarazom. Prema geografskom položaju Austrija je bila najviše ugrožena, jer se graničila sa Turskom. Već tada preduzimane su razne mere da se ljudi i roba izoluju, kako ne bi bili uzrok daljem širenju zaraza. Odluka dubrovačkog Velikog veća iz 1377. godine smatra se kao najstariji podatak o izolaciji putnika. Izolacija putnika i robe trajala je tada četrdeset dana, pa je ovaj period dobio naziv karantin. Dubrovački karantin nije trajao četrdeset dana nego trideset. Prva odluka o karantinu zabeležena je u dubrovačkoj knjizi zakona, tzv. zelenoj knjizi, koja također sadrži odredbe protiv onih koji dolaze iz zaraženih mesta kao i o postupku sa robom. (1)

Primer Dubrovnika sledili su i drugi gradovi u oblasti Mediterana. Sem pomorskih, organizuju se i kopneni karantini stvaranjem posebnog zaštitnog pojasa, tzv. sanitarnog kordona, koji se obično prostirao uz državne granice ili tokove reka. Međutim bilo je i lokalnih kordona koji se mogao postaviti u slučaju izbijanja zaraze oko jednog sela, ili čak oko jedne kuće.

Opasna zaraza besni u Ugarskoj 1708, zatim 1713. godine u donjoj Ugarskoj kao i u Beču. Stoga je car Karlo VI svojim reskriptom od 22. X 1728. godine osnovao stalan sanitetski kordon za borbu protiv svih zaraza koje bi ugrožavale carevinu. U stvari, na našem je području stvoren dobro organizovan pojas zaštite, pa je Austrijska Carevina duž svoje južne granice stvorila sistem odbrane s nizom kontumacijskih stanica i rastela. Prve kontumacijske stanice nastale su u razdoblju od 1730. do 1740. godine u Hrvatskoj, uz Savu i Unu, i u Transilvaniji. Najstarija i najvažnija u sastavu ovog sanitarnog kordona nalazila se u Zemunu. Sanitarni kordon raspušten je 1872. godine uoči rasformiranja Vojne granice, pa je iste godine ukinut i zemunski kontumac.

Pošto se ove godine navršava 250 godina od osnivanja zemunskog kontumaca, to se želim osvrnuti na period postojanja ove značajne institucije, jedne od najvažnijih tačaka u borbi protiv zaraza sa Istoka. Sadržaj članka odnosi se samo na postupak sa pismima u kontumacu, a prema propisima, naredbama i zakonima koji će biti prikazani sažeto. Ta, kođe, prikazane su sve sanitarne oznake koje je ovaj kontumac upotrebljavao.

SANITARNI KORDON VOJNE GRANICE

Organizovanje prvobitne Vojne granice počelo je 1578. godine, pošto ju je car

Rudolf predao na upravu svom stricu erchercogu Karlu, sinu Ferdinanda I, koga su Hrvati izabrali 1527. godine za svog kralja. U burnom političkom životu Hrvatske i sukobima oko nadležnosti u Vojnoj granici, ova se postepeno formira kao posebno područje izdvojeno iz sklopa hrvatske kraljevine. Habzburški dvor je 1702. godine uspostavio posavsko-podunavsku Vojnu granicu. Delovi sremske i slovenske teritorije duž Save od Gradiške do Zemuna i duž Dunava od Zemuna do Petrovaradina uključeni su u Vojnu granicu. Posle beogradskog mira Vojna granica je produžena do Pančeva preko Kovina do Županeka (Stare Oršave). Kad je Austrija u nekoliko ratova (1716 — 1718), (1737 — 1739) дибоко ргодтис! na Balkan proterala Turke iz centralne Evrope preko Save i Dunava i ustalila državnu granicu prema Turskoj-Vojna granica dobija određene konture. Pojas Vojne granice obuhvatio je više od jedne trećine današnjeg jugoslovenskog ila u ugarskom delu Habzburške Monarhije. Kao takva, Vojna granica bila je potčinjena austrijskim centralnim organima, odnosno Dvorskom ratnom savetu. Ovaj najviši organ preko postojećih generalnih komandi kontrolisao je sistem bezbednosti duž cele Vojne granice. а Postepeno, graničari pored vojničke dužnosti dobijaju novu: da budu sanitarni stražari na granici prema Turskoj. Ranije, tokom XVII veka na ovoj teritoriji preduzimaju se ртонуердетијзке теге povremenog karaktera. Carinskim patentom o zaštiti od kuge izdanim 1710. godine naređeno je graničarima da u slučaju potrebe spreče svaki promet preko granice. (2) Da bi se ovo sprovelo nije bilo lako, jer je teritorija od Karpata do Jadranskog mora prostorno bila velika.

„Uporedo sa osnivanjem Vojne granice (1578), formirano je u Beču jedno telo za Organizovanu borbu protiv zaraze koja je često prenošena sa Istoka u Beč, Donju Austriju i Štajersku. (3)

Ovde ću skraćeno dati pregled organizacije i delovanja sanitarnog kordona.

Ovo je telo. bilo sastavljeno od pet instancija: dvora, donjoaustrijske vlade, grada Beča, sveštenstva i Bečkog univerziteta. Njegovi predstavnici u prvoj polovini XVII veka ZOVU Se commissarii sanitatis; nešto docnije to telo se zove Consilium sanitatis.

Consilium sanitatis u Beču trudio se krajem XVII i početkom XVIII veka da suzbije kugu, ali bez nekih željenih rezultata. U Beču se tada razmišljalo o preduzimanju opširnijih

9