Школски лист

201

па е ст» нБиме свое хришћане преранБивао. Збогт. тога св нбгова дЂца ирозвала Вунгоровићи. Тога имена свештеничка нородица давала е многе чеетите свештенике евето иредтечевои цркви сомборекои. Поеледнвш мушк1и потомакт. нЂнг бмо 6 врстнБШ учиТ елв, катихета и парохг свето Георпевеке цркве сом6 ?»рске Атанасје Зарићг, о коме ће доцнје рЂчБ 6 бјти. За владе Турске постоала е на гожнои страни хатара сомборскогт. у предЂлу, кои се зове градипа, на едномЂ брежулвку православна црква, кон беше шанцемг обграђена. Место то познато е подг имсномт> Клиса (црква), а околна племена Радовићи, Вукићевићи и Жарковча^и веле да е ту по казиванш нбиховб 1ХЂ старБГХЂ некада црква бмла-. *) П самБ негдЂ читао или слушао, да е пре Чарноевићевогт> преселеша у среднБои Вачкои у некомг м-ћсту иостонла столица нашега владике, иа зато усуђуемг се нагађати, неће ли ова Клиса, то мЂсто 6 б1ти '? Исто тако са сЂверне стране на но сата одт. вароши има една нБива кого народ -Б зове црквина и прича да е ту некада православна црква бБ1ла. Са онбшт . доселЂнвцима кои су се изг Босне овамо доселили дошло е и неколико Фратрова босанскихг, кои су свого цркву наипре у средини нредћла Градине, (гдЂ и сада бун^вачке породице: Матарићи, Богишићи, Чувардићи, Марковићи и Пекановићи стануго), а после у предградш Селенчи имали. Францишкани ови ишли су у народномт. од1злу, и поучавали су лгоде идући одг куће до куће и одт, стана до стана, а неделБОмт. после подне долазили су на састанке, гдЂ се коло играло, и ту су лгоде световали и учили Богу се молити.

*) 8 еад?> 6 клиса 6ашг> на међи између ИБИве, ко» унсиван) наша и римска црквена обштина,