Школски лист

329

узме иерочнигБ и засече мало нуиолнкЂ, да 6 бг се само што пре развјо. Желн нФгова иосле краткогг времена испуни се и нуполнкт. се таи разв1е, али разв1ена рушица бвиа е бледа, и могао си на нбои нко познати она места где ш е, кадг е 10ШТЂ у пуполБку бБгла, перочникт. додврнуо и повред1о. У место дакле нуне и лепе румене ружице, кого 6 бј оваи човект. до 6 бго 6 б 10, да вд е пуст1о да се сама разв!е, имао е онђ садт. предЂ собомт. бледБш и осакаћенми па ст. тога болестнБш цветт., кои се до душе нре времена развш, ал' башт> зато и прецветао пре времена. Рећи ћешЂ, драии читателвд, таи лмбителБ цвећа ОБ10 е права нека будала. Ва евок> несмотреностБ и преухитреностБ сам р б е себе онб наивећма казн1о и лиш!о се оне милине, за ко!омђ е чезнуо! И заиста, тб 1 право имашт.. тако и естБ. Али погледаи само наше србеке грађанске отм1ћн1е куће, на ћешЂ се уверити, да и у НБИма много, врло много озаке несмотрености, и претеране хитнђ има. Ево како : МладежБ е наша цвеће, ков се изт. пунолБка свогђ полагано разв1н, да на свое време светои нашои православнои цркви, миломг роду нашемБ и друштву гра|анскомт> на ползу буде. Али треба времена да се сви они дари, кои су у н Ђ жномб младости пуполБку сакривени, развш; треба животне стих1е и воспитателБске неге, коа горнЂмг задатку одговара. Не треба одг деце пре времена изчекивати велике и снине успехе ; нетреба потраживати одт. нби онакове плодове за кое ни духт. нбиховђ ни тело нбихово 10штт> доврело н1в! Не треба ихт. пре времена са огнБишта народне просвете одводити и туђинству нрилмблБИвати; ерт. гаковБ1мг поступанЂмБ узбунвде се природнБш развитакЂ урођенвкЂ и у пунолБку 1ошт1. налазећихЂ се дарова деч1ихг! Но има на жалостБ ро-