Школски лист

687

Швмировои, к мучећи оглвдаху со вдант, на другога очекушћи шта ће едедовати. Видоеава пресече ћу ганћ и овако тихимђ гласомЂ зборити почне: „Н еамв тект. пре иеколико дана' до™ ннала да е избавителвка Чедомилн нагпегт., кћи кнеза Браниелава. Изг детинћске лшбпви к' евоме отцу дошла е она у оваи замакг и стала у службу кодг вра-» тара нашегт. само зато, да тако прилику добше свогђ отца видитк, и кЂга у сужанству тешити и дворити. За поетићи ову ц»лв свого поднела е она с' небееномг трпелћивошћу сву злоћу и ћудлвивоетБ вратаричину, кодђ кое се ни една слушкина досадт. 1Пв могла задржати. Наитеже послове, на кое се она ше одг детинБетва навпкла бћтла, одправлала е она радо и безт. ронтанн. Срдце ме е болело, кад г б самв нек1и данг сб прозора гледала, како чабрицу воде иа глави ноеи, и опетт. 1ои ниеамБ хтела на знав^ дати, да ми е таина нЂна позната; ерт. се нисамБ хтела у таа носао мешати, докт. тб1 недођешг, надагоћи ее, да ћешт. тбј умети нЂно племенито пожртвоваеб по заслуги наградити. Та еве да ш<? Милана твое единче одђ смрти избавила, еама већт, детинБска лтобавк нФна заслужила 6бх , да се с 'нфнб1мг отцемт. помиришг; ер г б н држимт. да човекЂ кои тако добру кћерБ има неможе 6бгги рђава срдиа. " „ Тако ми ове мое деенице — прихвати стар!и воивода Радоела†—■ н се већма дивимђ детинвскои лгобави ове девоике, него н^нои одважности с' ко 1 омђ е малогЂ Чедомила изђ студенца кзвпдила; ерЂ ово е бБио дело еднога тренућа, кое су кадкадЂ и обични лгоди кадри учинити; ади годинама трагоће жртве, кое е она изђ детинБСке лгобави кђ своме отцу приноеила, сведоче да е она честита и ваисветтомЂ добродетелби украшена Тако срдце пуно наичиет^е либави, естк правБш бисерЂ и драго камент»! Да самв с' тобомг