Школски лист

526

младежЂ овамо доеосвти. У тои великои етароетиево1ои ние могао више на говорити много, већЂ е само ово неколвко речи врло често повторавао: Дедо 5 лшбите се међу собомт, А кадЂ га едаредг запиташе, зашто онђ толиио пута све те па те речз нвима иовторава, одговори ииђ: то е законг бож1и, и ко само то учини, доволбво ће добра чинити, и доволвнозакона извршавати.

Дуга беседа. Шпартанци имаше обичаи, све што имаше укратко казивати. бдаредЂ имђ дођу неки пое-даници изђ Самоса радЂ уговаранн мира, и еданЂ одђ нби разврзе дугу предугу беседу, коемЂ на свршетку ШаартанацЂ еданЂ одговори: твоа е беседа тако дуга, да смо почетакЂ заборавили, а свршетка неразумесмо, ерЂ почетка непамтимо.

Шнашство. КадЂ Шпартанцима вдаредЂ глаСЂ донегае, да е непринтелћска воиека тако велика и силна, да одђ нбиови стрела неће нш сунца видити моћи, одговорише Шпартанци: тимђ бол^, барЂ ће мо се у ладу бити.

Л е 0 Н И Д Т>. КадЂ онаи силнбш и гордвш персискБш царЂ КсерксесЂ шпартанскомЂ воиводи Леониду норучи, да оружв положи и нЂму изда, одговори оваи: Дођи, да га ТБ1 однесешЂ.