Школски лист

316

Дечин пресуда. (бдна приповедка.) У едномт. селу на Дунаву догодн ее одт. нре негде, те еданЂ човектЕ, у воду падне, и био би ее удавио, да му ние други у помоћт. притрчао. Оваи му пружи мотку неку, и онг се увати и избави, али ватамћи мотку ударисе пекако окомђ о нн) и избие око. То буде поводђ свађе, и чшгб га она прва етрава пређе оде у селу кнезу и обтужи онога, да му за избиено око накнаду плати. Кнезт. сбунћнЂ и незнамћи како да суди одложи ту етварЂ до идуће скупштине, да би се међу тимђ болЉ премислио, али и таи данЂ дође и јошђ онђ со 6 омђ на чисто небишне. ЗабринутЂ поће таи дант. еа свогђ салаша у село на скушнтину. У путу наиђе на трое деце, коа се на неку особиту игру 'спремаше. „Шта ви децо ту радите" упита кнезЂ. „Играмо се скупштине." „А шта ће те на скупштини?" „Да судимо ономђ, што е у воду пао, и оногђ што га е избавао, суду тужио." КнезЂ приетане малко, да види, како ће деца судити. Деца непознавагоћи овога наставе свош игру и непазећи га. Како судише деца ? Да оногђ на ономђ истомђ месту опетЂ у воду баце, и ако се узможе еамЂ избавити, да му оваи за око плати, ако не, престае судЂ и парпица. КадЂ то кнезЂ чуе извади неколико новчнћа и даде ихђ деци пакЂ своимђ путемЂ оде. На судЂ доша†покуша 10 шђ едаредЂ одговорити тужитела и наипоеле рекне: „Море човече! твол кућа горела, и неко са свошмђ опасности све нокућство ти избавио, само едну стварЂ не, а ти тражишЂ, да ти за ону плати, што ние мого избавити." Тужител. прићути алЂ незадовољи се; онда кнезЂ изрече еудЂ што га у деце чуо беше и едва онда тужител. одђ парнице одпусти.

Уди човечиегљ тела. (бдна басна.) Уди човечиегЂ тела незадовољни своимђ онределен-ђм побуне се едаред. Ноге рекоше: што би ми луде биле взсђ остале довека носити, тражите себи ноге, ако их требате. Руке рекоше: Што би ми луде биле за васЂ све довека радити, тражите себи руке, ако ихђ требате. Уста и зуби рекоше: И ми би морали луди бити, све непрестано за друге жватати, тражите себи уста и зубе,