Школски лист

134

псалтира, зборника, и поанке сходне молитве; притом стар1е ученике напикнути треба ла пре и после причешћа прописане молитве из зборннка код клће читвго, да том приликом родител4 свое за ог.роштен'1 моле , и да се са сваким измире. Врло добро чине они учителви. кои по свршетку исповести у очи дана кад ће се деца причешћивати, у школи пред децом велегласно читаи канон к светоме причешћу: а на сами таИ дан пре нсго што ће деца у цркву на причешће поћи, треба у школи прочитети молитве пре причешћа, пошто се пак сва деца прпчесте и у школу врате треба ту свршити с' нкима молитве П( сле причешћа. Такав е био стари школски обичав, кога би нам обновити валило, а на сваки начин лепо би било да се свуда уведе обичаИ, да се ученкци причешћук у свечани дан и на свечаноИ служби БожшД, кон би се тада с едним сатом раше држати могла. Извршукћи тако с' ученицима споллши^ обреде Богослужен !л пазити валн, да се чрез нби одгаи у срдцу детием унутрашн! свесрдно и право осећан^ лгобави к Богу и ближн!му. То е права цел кое се рад учи вера а не учен4 речп на изуст. Особито пак чувати валл ученике од притворности н лицемерства. Науку вере и закона, треба у свезу доводити са свакидашнвим жиеотом и за правило дечЈега владанн у школи и изван школе употреблнвати. Нека ученици наши науче веровати и осећати да нам сва блага од Бога долазе; да е Он милостив према нама п онда кад нам што узкрати; да Он наВбол4 зиаде шта е по нас право добро, и да нам то навек и дае. Деца богатих родителн нека у школи науче, да богатство родителБско може нвима служити на добро, ако га на ползу свого и своих ближшлгх паметно употреблавали буду, а на з л о, ако га сувише и раскошно харчили и на развратност свого употреблнвали буду: — нека науче да е побожност млого веће благо него богатство, да се богатство за час може изгубити и свошм кривицом и без крнвице, и да оно за мало трае, а само добра дела есу право наше благо, кол нас овога света срећнима и после смрти блаженима чине. Деца сиромашних родитела, нека не сматраго сиромаштво као зло, него нека у школИ често чуго, да су пред Богом сви лгоди еднаки, да е поштен сиромах много срећши од невалнлог и непоштеног богатирца, да лкзди и у сиромаштву могу