Школски лист

190

разе, упише се одма у школу код славнога учителн фидозофив Илатона, и славног учителл говорнбштва Исен. По нарави не имађашв дара за говорннка, беше слабачак и ваше болешлБив него здрав, ер се не аештбаше у гиинастици за времена, уз то беше и гласа врло слаба, не могаше гласа нипошто изговорити, и тш имађаше ту рђаву навику, да при говору непрестано деснин раменом намицаше. Кад први ред као говорник пред скупштину иза^е, не само да се народу не допадне, него га шш исмеаху, те се засти^ен натраг повуче. Али га то не заплаши, него се затвори, па се мучаше, да други говор бол^ састави и бол-6 изговори; али буде и по други ред исмедн, и оде застиђен дома. Тада му дође едан од прилтелн, то беше глумац. Димостен му се потужи, како несрећно про]је: а онаИ рече: п ћу ти помоћи, али, да ми само едан лист од Софокла ил од Еврипида на глас прочиташ. Димостен учини. Онда узе глумац, па исто оно прочита, али згодним гласом и вештим изразом, тако, да Димостен сам увиди свое недостагке, чисто не вероваше, да су то они исти стихови, што их он мало час одчита сам. Исти приателБ ономене га том прил!1ком и на остале н^гове мане све редом. Онда предузме Димостен, да те свое природне недостатке свлада, те од то доба иђаше често на морску обалу краИ Атине, па се онде надвикиваше са хуком толаса, и онде говоре држаше, да би и глас оснажио, И уз то се научио, да га при говору никон вика не сбунгое. Често држаше говоре идући уз брдо, да тим груди оснажи, да не мора сваки час предисати. После узимаше мале камачке под език, па говораше, да би се навикао не само глас р, него и сваку реч и поред те сметнб леио изговорити. Кад и озо савлада, онда се здтвори у неки лагум, па пред огледалом стоећи држаше говоре, да себе гледећи научи, како има прк говору станти, гледати и рукама радити, да ба и овим своМ говор начинио савршенш. После узме шнлист оштар мач, па га стрмоглав обеси за слеме тако, да управо раменом под врх од мача допираше, те тим се одучи н од намицанн раменом, ер га шилнст мач увек лмто убадаше. НаМпосле да се неби усудио из затсора изаћи. док се сасвим од своих мана не одвикне, одреже косу до главе, те тако не смиаше никуда на свет излазити, него се тим бол!> за говорника извештба. Кад после свих ових неуморних вештбанн опет у скупштину дође, а оп се са свошм дубоко прозирућом мудроств и свезаразивом снагои говора и израза тако народу