Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis, стр. 603

949 BHAGAVAD - GITAE ,

— e uf ५ c EN z«neamuzd [वद्‌] A I qeu . चति चतुर्विधम पचामि । तत्र यद्रू दन्ते टवकण्डुः [यद्‌ | भच्यते श्रापृष्यादिं तद्रच्यं ।

वत्‌ तु केवलं तिहा विल्लोडय॒निगोधते पायसादि तद्ध्यं। यत्‌ तु निदायां c c = निगीधत व = Id TTE qeu TI gd d Zl me निक्तिष्य रेलाम्वादेन निगौर्धते [वद्‌] ब्रवौमूतं गुडादि तलुद्छं । वत्‌ तु देषटाभिर्नि-

व्पीटव सारं वितिगीध ॒श्रवग्रिष्ट॒त्यत्यते यथेन्तुद्‌णडादिं तचचोष्वं । इति भेदः ।

इत्यधः ॥ 1 7110 M (Q) XXWIÓ

2, c. siters | — Cnipuanus : epi श्रल्लोलुपत्वं । बवर्णल्लोप zu: Iüdem Mapnusüpnaxus et in textu et in scholiis zer praebet, enarratum per mem; (nam quod in libro Roseniano legitur ze, superscriptis numeris $1 emendatum est). Codd. Londin. conferre omisi, ex codd. Paris. nil ;enotati ad h. l. invenio. Cum scholiastis congruit scriptura ed. Gítae Calc. Contra ed. Mahábh. Calc. et cod. Gotting. sei: Ex coniectura smi posuit ScurEecELIUs, quod vocabulum et optime quadrat et legitime derivatur ab adlectivo wie, praefixa negatione. AÁgnoscit quidem vir cl. Wirso in altera lexici editione adiectivum sm et abstractum see, cui alia forma smear additur; at simplex eer non praebet atque insolenüus sane esse debet vocabulum, quum neutri scholiastae notum esset, neque ab eo derivetur aee, sed a wmm. Quod in edit. Bharateae et cod. Gotüng. exstat aee, haud dubie debetur scribae cuidam male docto, cui magis placuit solam vocalem *, quam syllabam प vocis «iW fuisse elisam; ab adiectivo radicis ept frequentativo si quis serere velit derivare, recordari debeat, id non त्लोलतुभ्‌ , 5९५ ललोलनुभ 8471९. Restat itaque sme, cui si quis ob consensum librorum patrocinari vult, demonstrare oportet, genuinum esse adiectvum ge. L.

3, ¢. नातिमानिता। 1. €. अ्रनतिमानिता । Novum est exemplum megationis-T positae pro 3 privativo. cf. adnot. ad V, 6, 4. S. — CQod. €Gotting. नाभिमानिता। LS