Naša stvarnost

DEMOKRATIZACIJA SRPSKOG EPOSA 57

dalne države nijesu bile pale i težnje preostalih feudala da protjeraju Turke i da ponovo uspostave svoju državu. Na bazi propovijedanja i organizovanja revanša, epos je dobio prve OSObine koje su ga mogle približiti narodu: popularisanie i demokratisanje starih heroja, slavljenje „dobrih prošlih vremena” i zataškavanje pokrajinskog karaktera eposa i njegovih junaka. Ljubav naroda prema ranijim iunacima i vremenima bila je potrebna da bi se pretvorila u borbu protiv Turaka. Daljnim razvojem prilika stari epos je postao, pošto je još više demokratizovan, poezija borbe seljačkih i zanatliskih slojeva protiv tur- , skog feudalizma; stari heroji, koji su često bili i sluge i saveznici Turaka, postali su saveznici naroda u borbi protiv Turaka. Desetarački epos, kao poetsku formu u kojoj ie nastavio da opjevava svoj život i svoje borbe protiv turskog feudalizma, narod je primio zato, što je bio nepismen te se nije mogao pojaviti prozni roman ili novela (iako mladji epos sadrži puno detalja karakterističnih za novelu i roman, koji su postali u sredini gradjanskih slojeva zapadnih feudalnih država!), zato što je epos, posretstvom feudala koji su propovijedali revanš protiv Turaka, već bio prilagodjen borbi protiv neprijatelia sa kojim se narod vjekovima borio, i zato što je desetarački epos svojom primitfivnom formom u mnogome odgovarao kulturnom nivou narodne avangarde u borbi protiv turskog feudalizma. -

Momenat kada je pjesnik srpskog eposa napustio ruševine vojno-aristokratskog dvorca i pošao da traži hlieba i motiva na drugoj strani, najznačajniji je momenat u razvoju srpskog eposa. Od toga momenta počinje na jednoj strani, kao što smo pomenuli, demokratizacija starog i stvaranje novog, narodnog dijela srpskog eposa, i na drugoi (pošto se jedan dio dvorskih pjevača sklonio u manastire) hrišćanizacija eposa: hrišćanizacija starijih ciklusa, naročito nemanjićskog ı kosovskog, pretvaranje pjesama i pjesničkih dokumenata u manastirske bajke i manastirsku propagandu, i stvaranje sasvim novih manastirskih pjesama — umjetnički najslabiieg dijela | srpskog eposa.

Razlika izmedju čisto feudalnog dijela srpskog eposa: pjesama starih vremena, i demokratskog, narodnog dijela — pjesama srednjih i novijih vremena, je velika. Ta razlika ie i sadržajna i formalna. Junački epos-ie tipični poetski žanr feudalizma; demokratski i narodski realistični dio eposa, to je epos O feudalizma i borbe protiv svih formi feudalnog stroja. ; ;

. Stari epos je poezija borbe heroja, noviji borbe masa. Herojski epos nije stvoren od naroda niti u korist naroda, rekao ie još Gete. Herojski epos stvarali su dvorski pjesnici, koji su mogli poticati iz plemićskih ili sebarskih slojeva, i čiji se odnos prema gospodarima i mecenama: opjevanim kraljevima, banovima i voivodama, morao odraziti na njihovom pjesničkom:-