Nova Evropa

vrlo dobro znade da gradjanin svijeta ostaje još uvijek бгадјаninom države koju njegov narod ima pravo da stvori, Evropejština i jest ono što obilježuje čitav rad Hinkovićev: prav“ nički, publicistički, i politički, Po njoj je on stalno iskakao u našoj još uvijek neevropskoj sredini, I ništa prirodnije nego li da se [0 пјебоуо medju nama tako rijetko a toliko potrebno svojstvo iskoristi!.,. No gle, poslije Rata, kada je davanje takve mođućnosti imalo biti ujedno i priznanje тазјибата, zatajiše ljudsko sjećanje i zahvalnost: počeše nas predstavljati pred Evropom mnogi koji Evrope nijesu poznavali, — niti je ona njih priznavala i razumijevala; a Evropejca Hinkovića ostaviše da u samoći svog zagrebačkog stana sapne sile kojima je trebalo dati razmaha izvan domovine a radi domovine, Evropejci koji su Sa poznavali pouzdano su to primijetili, I ne treba biti sentimentalan a da se, s osjećajem srodnim sentimentalnosti, sjetimo riječi jednog tih svjetskih Evropejaca, profesora Denis-a: — »Gospodin Hinković« — tako ба је predstavio Denis na jednome predavanju {dne 27, IV. 1915 u Parizu) — »zaslužio je čast da se je vlast {naime autroušarska) nanj oborila, Morao je bježati iz svoje domovine i tražiti za= klon u tudjini, Od tog vremena nije prestao da služi stvari svojih zemljaka, Približuje se čas kada će se pobjedonosno vratiti u Zagreb, a unići će onamo onog dana kada budu ulazile čast, pravica, i sloboda ...«

Ime Hinkovićevo postalo je najpopularnijim u vezi s роznatim političkim procesima, U toj vezi ono će ostati pouzdano i пајдије забиуапо, Тит povodom došao je on na dlas i kao politik, U stvari, on je to bio mnogo manje od svog političkog glasa, Premda je već u svojoj dvadesetidevetoj godini bio narodnim zastupnikom u Hrvatskom Saboru, on već poslije tri đodine [1886] napušta političku stazu i sasvim se povlači iz javnoga života, te u političkom zatišju ostaje punih dvadeset godin4, Toliki razmak vremena znači, dabogme, i isto toliki manjak političkog iskustva; a u politici, šdje iskustvo i to kontinujirano iskustvo — odlučuje, to se vrlo jasno osjeća; pa odista, kasnija politička djelatnost Hinkovićeva trpi donekle od tog nedostatka iskustva. Može se stođa reći za njega, da je bio više prigodni politik, Tek takozvani Veleizdajnički Proces vraća da političkom životu, — рптода пјебоуа braniteljskoga zvanja vodi da iz sudnice u političku arenu, a sa braniteljske govornice, i radi nje, prelazi on i na parlamenфагпи, Ртејах је ртепабао а да и novoj djelatnosti ne bi ostalo dosta trađova predjašnjeg, glavnoga mu zvanja: u politici on ostaje još uvijek suviše advokat; njega kao advokata, poznavaoca pretežno privatnog prava, vodi ovo do analogija u javnome pravu, pa prema tome često i do pogrješnih zaklju-

194