Opuscules et fragments inédits de Leibniz : extraits des manuscrits de la Bibliothèque royale de Hanovre

NOTE SUR LES POSSIBLES

< distincte intelligibilem > mutationis in subjecto aliquo reddendam Paz, VIN, 57. " ex alio subjecto.

D'une autre plume :

! In Temmik philosophiam ancillantem !. Î

Paiz., VIII, 64-65 (4 p. in-fol.). Pure., VII, 64-65.

Copie, de la main de Leibniz, du morceau publié par Gerxaror : Phil., IV, 343-349. Le commencement est bien: « Il est asseuré que l'abus de la philosophie nouvelle fait grand prejudice à la pieté..…. »

Voici quelques variantes :

P. 346, 3° ligne du bas: « Si le Ræ P. de la Chaïse,.… (qu'on voit bien, par ce qu’en dirent déjà autres fois les RR. PP. Fabry et des Chales, avoir examiné les modernes...) »

P. 347 : il manque « Anglois » après « Harriot ».

P. 349 : au lieu de : « sans advection (?) » Lire : « sous la direction ».

Gerhardt a dû publier ce morceau d’après le brouillon de Leibniz.

Puiz., VII, 71 (un coupon). : |

Pure, VIII; 7r à

2 Xbr. 1676. Non est opus ad augendam rerum multitudinem pluribus mundis, { neque enim ullus est numerus qui non sit in hoc uno mundo =, :

imo in qualibet ejus parte. Introducere aliud genus rerum existentium, aliumque velut mundum

etiam infinitum, Est abuti existentiæ nomine, nèque enim dici potest an

nunc existant illæ res an non. Existentia autem ut a nobis concipitur

involvit aliquod tempus determinatum, sive hoc demum existere dicimus,

de quo certo aliquo temporis momento dici potest, ista res nunc existit. Multitudo est major rerum in toto quam in parte; etiam in [numero]

infinita multitudine, De vacuo formarum non inutilis dissertatio, ut

| ostendatur non omnia < possibilia per se = existere posse cum cæteris, | alioqui multa absurda. nihil tam ineptum fingi posset, quod non esset in mundo, non tantum monstra, sed et mentes malæ et miserabiles, item injustitiæ, et nulla esset ratio cur DEus diceretur bonus potius quam

j 1. CE Paiz., VII, 60-61 (Bodemann, p. 113).

( INÉDITS DE LEIBNIZ. 34.