Quaestionum paroemiographicarum capita selecta

27

schol. Pind. Isthm. 2, 17 (cf. Mill. II 97): etc. xoûxo àvaypaxpexat piv cüç xàç Txapocjiiaç ôtc’ èvtwv, aTOcp-fisypa 5é èaxtv ’Aptcxoofjpou, xafiaTxep cprjat XpuacrcTxoç èv xw Tiepl ixapotjju&v. Y. etiam Schneidevv. Praef. p. Y. Itaque fieri potest, ut Chrysippus prioris etymologiae auctor fuerit.

§ 3. Qui auctor Yocem îxapotpia a yocc SfJLowç derivaverit, Etymologus alter vocem Ttocpoipta a voce opotoç derivat (p. 178 Sclmeidew.) ; Ivtot Se cpaat upoaïjyopeOadat xàç ixapoqitaç dub xoû opotov xt ecp’ otç Xéyovxat SyjXoOv ixapopotaç; xtvàç oôaaç (sic legendum cum Crusio, Anal. p. 23 2 ) itaque proverbium ut orationis figuram explicat. Hanc ob causam etymologus alter inter eos inquirendus est auctores qui de elocutione scripserint. ln banc doctrinam perficiendam primus contulit operam Aristoteles (in Poeticis, Rhetoricis, alibi) ; de via quam magister muniverat discipuli non discesserunt, ita ut Aristotelem et peripateticos philosophos de elocutione doctrinam condidisse ab ipsis omnes posteriores hausisse confidenter affirmari possit (v. Yolkma nni u m, Rhetorik der Grieehen und Romer 2 . [Lips., 1885] p. 8 sq.) Aristoteles proverbium his verbis interpretatur (Rhet. 3, 11 p. 1413 a 14): at Ttapotptat pexacpopat du etSouç zu etSôç etatv 1 ), metaphoram autem propter similitudinem factam esse ipse contendit, cum dicit (Eth. Nic. 3 p. 1115 a 14): Xeyexat Se buo xtvwv dvSpetoç xaxà pexacpopav ■ eX £t yap xt opotov xw avSpetw, et accuratius Topicorum quodam loco (7, 2 p. 140“ 9); fj pev yàp pexacpopà tcoceÌ tcwç yvwptpov xò arjpatvópevov Sta xrjv ópotóxrjxaudvxeçyàp o t pexacpepovxeç xa x a xtvaópotóxTjxa pexacpepouatv 2 ). Itaque proverbium propter Spotóv xt factum esse quae sententia in Diogeniani disputatione praedicatur sententia est ab Aristotele proposita. Magni est momenti quod etiam inter proverbium et gnomam similitudinem quandam ponebat Aristoteles (Rhet. 2, 21 p. 1395 a 17): ext evtat xûv xapotptùv xat yvwpat etatv, at Anaximenes, Aristotelis coaevus,

1) Quamquam tertius Rhetoricorum liber Aristotelis esse non videtur, eius tamen studia persequitur et in eius fabrica compositus est, cf. etiam similem locum Poet. 21 p. 1457 b 6. Metaphora àn’ sïSoug èn’ efôoç certum est quoddam metaphorae genus, de quo videas Poet. 21 p. 1457 b 6, cf. etiam Volkmannium, Rhet. p. 417 sqq.

2) cf. praesertim Eth. Nic. 5 p. 1138 b 5, de anim. part. 3, p. 662 b 24, Poet. 21 p. 1457 b 6.