Војин

244: МИСЛИ 0 В01Н0МЕ УСТР01СТВУ ску. Кад се иротив ње дизаху гласови, среташе их неповерење, вред. Пруски успеси пробудише нас. У 1едан мах Вранцуска се усталаса. Одмах се 1авигае предлози да се „безусловно" прими Пруска система; по1авише се мнења савршено противна. Но у место надутости и су1ете и нама 1е пре свега потребан хладнокрван разлог, нужна нам 1е истина, коГа би нас руководила. Ми само толико верујемо у досто1анство нагае во1ске, да можемо слободно пред непрматељима говорити о њеним махнама. Свака 1е во1ска склопљена из два елемента: покретача (мотора) и механизма. Први 1е елеменат сила чисто — наравна, ко1у гради народно осећање, љубав к отаџбини, част, оданост, прегоревање, дисциплина, ред. Други 1е — елеменат чисто матершалан, склопљен из најразноврснијих сапутника, (проводникг. ?), а главно достајанс.тво ко1их сто1и у хармоникко! радњи. У Вранцуско! 1е вогсци покретач веома енерђичан: он 1е испуњен духом воше славе; но ми смо пре народ вошички него ли воши. У нас нема онога тихога и ладнога темперамента, оне постоЈане брижљивости о „исправности" и тачности (пупктуалност); ми немамо оних сурових навика, ко1е тако красно оирема1у северне народе ка вргаењу сви1у строгих захтева воше проФеси!е. У Прусши, у Руси1и, солдат се повину1е заповестима одмах и без да противу речи; и иа1мањи одговор смагра се као неподносни преступ, кот та1 час добша сво1е кагатиге. Вранцуски солдат, ако му се заповест пе допадне, вргаи 1е, но у дубиии душе размишља о