Гледишта

proizvođača kao samoupravljača kroz permanentno osporavanje političkoj partiji onih pozicija koje je od klase u prethodnom periodu preuzela. Kroz ovakav proces dolazi se do ukidanja, odnosno do odumiranja na jednoj strani političke partije radničke klase a na drugoj strani i same radničke klase pa, prema tome, i do ukidanja svih odnosa na relaciji klasa— parti ja. U tim odnosima, i stalnom prevazilaženju postojećeg i izgrađivanju novih, vidimo objektivne uslove, odnosno postojanje onih neophodnih i osnovnih elemenata opozicije u samoupravnom socijalističkom društvu. Sto se opozicije tiče, mi smatramo da je ona ne samo moguća već je neophodna i ona u samoupravnim socijalističkim društvenim odnosima, odnosno okvirima, realno i postoji. Međutim, karakter, suština, forme i oblici ispoljavanja opozicije, kako ih mi shvatamo i vidimo, bitno se razlikuju od shvatanja dra Stevana Vračara. Dok dr Vračar opoziciju vidi u vaspostavljanju još jedne ili više partija u okviru socijalističkog političkog sistema, a u okviru političke partije u legalizovanju manjine kao opozicije, mi opoziciju vidimo u mnogobrojnim do sada ispoljenim i mogućim oblicima dija 1 o g a partije i radničke klase i samoupravnih struktura, a u okviru partije u dijalogu između rukovodstva i članstva. Ovaj dijalog ima za funkciju da aktivno razrešuje suprotnosti i probleme na radikalan i revolucionaran način. Može se postaviti pitanje kakva je to opozicija kada na jednoj strani imamo organizovanu političku partiju, koja, uzgred budi rečeno, u krajnjoj liniji još ima svu vlast u svojim rukama, i na drugoj strani još neorganizovanu radničku klasu, odnosno do kraja neizvedene sveobuhvatne samoupravne strukture kao organizacione forme ispoljavanja radničke klase, i još sire svih proizvođača kao samoupravljača i čitavog društva uopšte. Međutim, odnos između političke partije radničke klase i same radničke klase, odnosno, još šire, samoupravnih struktura, određen je i u suštini rešen kroz poznate ciljeve radničke klase. lako su ovi odnosi u principu rešeni, ipak postoje neke suprotnosti koje se u tim odnosima javljaju. Ove suprotnosti se javljaiu i ogledaju u ispoljavanju tendencija koje one obe imaju, kao i u ograničavanju ovih ispoljavanja, što se sve odražava u programu, odnosno u generalnoj liniji političke partije radničke klase. Na primer, politička partija radničke klase u određenom istorijskom periodu do rušenja države kao tvorevine građanskog društva i uspostavljanja samoupravnih struktura i svojevrsne samoupravne državnosti kao nosilac svesti postaje Subjekt na koga radnička klasa prenosi određena

479

VIŠEPARTIJSKI SISTEM U SOCIJALIZMU