Дело

је био оојектнван, прп осветљавању исторпских догађаја није прибегавао ни претераном «словенству“ као нн: германству н ФЈЖнаштву. Као што ће у доцнијем ивлагању бити покалано, нишући чешку историју Палацки је желео непгто друго а не „да је истргне из немачких канџа.“ Према основној ндеји-водиљи. којом се руководио нри изради историје чегакога народа, његова је главна пажња била поклоњена хуситскомедоба—националноме покрету. који му је био много блнжн као потомку Чешке Браће, као нјштестанту и патриоту, него лп онај удаљени средњи век. 1848. створила је од Палацкога — историка Палацкога нолптичара. Од те године тек иочиње нов нолитички живот за чешки народ после кобне белогорске битке (1820. нов.) Католичка Аустрија после тога је уепела у чешким земљама да искорени иротестанство и хуситство, да џелатима. секвестром имања, сналиштима сломи све упорне духове, којима се није свпдела влада апостолскога величанства. Пороољена п иопаљена. осиротела Чешка није у стању била одупирати се новоме курсу, који није наперио све своје оружје само против политичких слобода, протнв слободе вере него и против саме народности. Напред је речено, како је било тешко, колнко је требало труда и мука, да се залече задане ])ане чешкој народности. сад можемо застати на времену ступања чешке народности на политичко ноље, на коме му је ваљало извојштитп народну самосталност иолитичку као јемство за наиредак културнога и нациоиалнога напретка. Пре 1848. прво је племсгво стало показивати незадовољност с апсолутним системом владавине, тражити да му се поврате ирава иолитичка, која беху потнуно суспендована патентом од 1827. Тим је патеитом Фердинанд II одузео од сталежа (редова. који су имали нрава седети у скупштпни) сва политичка п аутономна права, која су се косила с апсолутним тежњама његовим, њиховим саборима остаде право жеље исказивати п потребне кредите давати. () новом суду и адмииистрацији, о тешком аграрном стању — тешко је н спо-