Дело

136 Л 6 Л 0 сваком, којн се озбиљно бавио изучавањем декарства.. Ади је нами декарима нознато још и ово, да се бодест може дечити тек тада, кад смо је добро нознали и док нисмо начисто с тпме, какову бодест имамо пред собом, не може бити ни рсчп о правом дечењу. Алн ваља добро имати на уму, да п сада, када смо иознали бодест, лечење не бнва шабдонски, из књиге, а 1а Педагић, већ свако лечење мора се индивидуаднсати према поду, старости, констнтудији и т. д. бодесника. Ни у којој струци, то је бар нами декарима врдо добро познато, не вреди толико искуство као у медицини и све реФорме у декарској настави, у иоследње доба. баш су у томе иравцу, да се ученицима да што више прилике, да могу што впше впдетп, опитовати и сгећи личног искуства. Са ових раздога ми смо нротнвнн сваком подутанству у медицини ади у толико пре морамо бнти противни п свима „домаћнм декарнма“, на макар како нанисани бидп: јер имамо ув(*рења, да се народ но њима не може дечити. Ну овакови „домаћи декари“ имају још и ту ману, што иду на руку и „курфушерају-, од кога ће народ имаги само штете. Помисдите само, ми тражнмо од декара, да полажу тешке државне испнте и докажу своју спрему пз медецине, пре него што и.м иовернмо дечење болесннка а дајемо, са свим без бриге, неуком свету књигу у руке по којој ће п себе и друге дечити од разних бодести п недуга. Није ди то гитрање са људским животом, које се не сме никако допуетнтн: .јер је живот људски најскуноценији друштвени капитал. Ми забрањујемо законом ,курфушерај“ н иишемо иди боље рећп иреводимо књиге, које ће га пропаговати. Није ли то „сиграње- са ватром иди са ножем од два сечива? Не треба мислити да смо ми иротивни попударисању лекарске науке. На иротив, има у големој области декарске науке пуно иоља, која се могу оа угпехом понударпсатп и од чега ће народ имати само користи. Тако и ми смо за то, да ваља народ иоучити: какова је вредност здравља, како га ваља чувати н у опште живетиР Какав треба да је етан у коме живимо: храна, којом се храннмо: вода, коју пијемо; ваздух, који удишемо: одедо. којим се одевамо п т. д. Ваља народ поучити, како ће паметно подизати своју децу, како ће неговатн бодеснике, како ће се чувати од кужних бодестн н владати за време заразаР Најзад може се н ваља народ поучавати п о ^оме, како ће указати прву номоћ у несрећним случајевима, док не нриспе декар и т. д. Све су то поља рада на којима нашн вредни и ученп декари могу користитп своме народу и помоћу књпга за народ. У остадом. мора се признати, они то и чине. Доказ .је зато „Народно Здравље" у којима нма пуно-ле-