Дело

152 Д Е Л 0 овој игрн и то не један него - барЗдва: 1‘аде и Стево, који занста и у „лошу занату“ свом може бити добра шаљивчина, али тек само не онако лудачки, најацкн, горе него н трчилажа Гаде. ()н је представљен као дворска будала горског цара Мијата, разбнја му дертовс: али би га на нр. у првој сцени кад се јављају заисга бо.не расположпо да је иочео само уз гусле коју јуначку, баш и нешто модификованнјом, мелодпчнијом аријом. што у осталом не би било нп прво нн последње одстуиање. Силом тражене компчностп пма н пначе доста II код других личностн. Добра намера пишчева заслужнла би наше хвале, да обрада нцје ни овака: нзбор пак нредмета п земљишта радњп није готово нп могао бнтн бољи, за глатке, звонке стихове вреди то и више: још само — добра музика. алп што више ог1еп1.аНмсћ, 1>08пј>;с11, јер већ сасвим неће моћи нп бпти. ако нп с чега другог а оно због самог јамнског метра у тексту п песмама, осем неколико нарочитнх. Д. к. Ко је крив? Мрвнце са школске трпгзе, скупио Сретен /ћ‘. Пашић, управител. В. /К. Школе Крал.ице Драге п Жепске Учител.ске Школе. Веоград. Штамнано у држ. штампарији Кра.л.евпне Грбн.је. Н)02. Цена 1 дин. У овој ирво.ј ирсгршти, како писац назива ову књижицу, има петнаест слпчпца поред носвете пок. . Куби Миладиновићу, учитељу, и поред иредговора, без кога нп ова књшвица ннје могла изаћи. Можда ће се овим елпчпцама моћн по што шта замерити с литерарне стране. нарочито што се тиче обраде. алн њих треба оцењнвати пре као лене сличице којс ће допринети нашој сиромашној педагошко.ј литературн више од свих сувонарннх чланака наших педагога, који много умеју да предлажу. а мало да покажу како сс радн у шко.111. Износећи лене примере из ђачког н наставничког живота, овс сличице морају подстаћи на размпшљање о школи исто онако, као што је некада заинтересовао сваког чланак пок. Светозара Марковића Како су нас васпитали. На тај начин сваки ће се сложити с писцем ове књижице, да наша средња школа, овако како је дапас уређена, спрема образована а не и васпитана н характерна човека. Тужан Божнћ је интересантна сличица, у којој иисац нрича свој доживљај у очи Туцнна дне, кад су учитељу доносили „рограцију“.