Дело

170 Л Е .'I 0 Комоиар Срапислак Тома Кочонар Жеговац Нукан Кочоиар Тома Кранислав Кочонар Жеговац Точа Пстпна све .је што рече тп сада. Свакп од нас је препатио нешто, 0, он је знао светптп се вешто. Меп' убн оца, Браниславу сппа, А тебн брата као дшшог крина. II ја сам вам сам тамновао доста, Годину дапа, п од мене оста Сенка не човек — но то све бп мало, Већ јуче чедо Грубеше би пало, Да пе би већа, које даде спаса Снну човека од ноштења, гласа. Решпти треба шта сад да се чнпи. Смрт онима свима што су на висини. Тн рече добро, сад одлука само. (иокалсе руком на прозор) Пзјасните се! Ми ћемо сви тамо. Онда ме чујте: Добросав ће доћи К нама, да јави када ће кнез поћп, Да сабор скупп, да нам пакост створи, II задовољи освету што гори У поквареној души, пуној гада. (Настављајући) Добросав ће нам доставити тада, Да ли му плаве душу грознн плани. Освануће му скоро црни дани. Презриво гледа на народну снагу, Не впдп јадник пут крваву трагу, Којп га води пропасти и бедн. На роптање нам он с осмехом гледи. Све упропасти што му народ даде. Све под мач стави што му шака паде. СЦЕНА ТРЕЋА Кр чмар (улази са средипе журно) Мнр, господо, мир, јер мој слуга внде Где повереник кнежев амо иде. (одлази десно п доноси впно и чаше) Грубеша Ко? Кочопар Откуда то?