Дело

ВБЧИТО ТАКО! Опет је облак заклонио небо И киша кваси оголеле гране, Мрачна се пустош шири на све стране; Опет је облак заклонио небо. Из неба, земље — свуда ништи вода. Сунце је легло у мртвачки ћивот. Мртвило дана притисло је живот; Из неба, земље — свуда пишти вода. А хладна влага продире у кости, И ваздух влажан и густ као смола: Горе црн облак, доле земља гола, А хладна влага продире у кости. Вечито влага, мрак, вода п блато, И данас киша, и сутра, и вазда, И вечно тако од кад Бог нас сазда Вечито влага, мрак, вода и блато. Београд, 28—XI—07. г. Д. П. Ј. 19*