Езопове и прочихъ разнихъ баснотворцевъ, съ различни езика на славеносербски езикъ преведене, садъ први редъ съ наравоучителними полезними изяснѣніами и наставлѣніами издате и сербскои юности посвећене Басне

Ііб. СТАРАЦЪ И ЗЛАТО. СлпарацЪ богатЪ распрода гдигодЪ іцо има, с*е учини у злато, кое саспе у едань кошао, закопага у башчи близу куће; гди мало кои дань пропуідаше да не доће, надЪгледатига попропипапгага ті нѣговимЪ жутииь лицезренїемЂ ублажитисе. Неки ковараыь и злохитарЪ изь коишнлука ПрїякЪ, некако крозь плошЪ на месечини привреба нашега Сшарине любовна дѣла и потагие састанке, Шаби друго подозрео, него оно іцо естЪ? Какосе способна дочепа времена, оде у старчеву башчу, злато саспе у торбу а котао иапуни шлюнака, затрпага брже болѣ, пакЪ исподЪ жита, никомЪ ни речи. другу ноћь за ілимЪ, око вечернѣ доба, пре први пегпала, кадЪ сва челядЪ полеже, оде СтарацЂ да нагледа по обичага благо и душу свою: а кадЪ наће піу шлирке, коимасе никадЪ за живота нїе надао, станега таки лелек'Ь и яуканѣ, да савь кошиилукЬ на ларму и на оружіе скочи, и притрчи ко у кокнули а ко у гаћа. А кадЪ чую да се з злато у шлюнке претворило онда гаи почну, ка и остали люди едань едно а други друго говориши; а како упазе єтарога сеоскога Аака, сви иукомЪ умукну, да чую іцо онь о томЪ чуду и и ели. Ондашисе оыь накашлѣ, и по Челу протаре пакь сгаане