Животь и приключенія Димитріа Обрадовича, нареченога у калућерству Досіөеа. Часть 1

Народъ! народъ, ко^е народъ сложиши, дали зна просши народъ? васъ з народъ изабрао за свое Пастире ; ако ви познаеше да калу^ери нису од потребе, учините шнима како з Архїмандрить ОДсудїо лекару и терзїи; народъ утомь нема никаква посла. ЕПІСКОПЬ : нїе тако, мой Маленица нїе ! Неваля тако съ Народомъ мислити, ер з народа млого а насъ з мало, Народъ валя саветовати И у нити, а не срдити : силомъ се снимь нида неможе учиниши, народъ а крота къ и покоранъ, крвь Зїе свою до пошребе за свое старїе пролити; а старїи валя дасе врло сшараю даму никакве обиде не творе; и неке народнѢ слабости и обичае ако нису врло вредовите обдеству, валя да презиру и трпе: аколи кадь намисле до, на ползу обдества учиниши, какве новине уводеї,и, а старе обинае унидожаваюї.и; еяля да добро народу даду да позна дае то нѢгова права полза, и дасе шнимь добро мисли. СвємогуЪъ з едань владѣтель у свомь народу, кадь народъ савршено позна, добро намѣреніе свога владѣтеля: стари обичаи народа имаду силу вѣре и закона; и како ко почне у нїове обичае дираши чинимусе да му у вѣру и законъ дира: мисли дамусе неправда и сила чини, паксе противи и буни, много га з и мучно га з сложиши, какоси самъ рекао, за то валя съ нимъ тихо яоступацш, дати му да разуме и да чисто позна Е 3 дамуе