Историја једног француског сељака

162

видео. Дође народ тако у једну однајсјајнијих соба, погледа, кад оно цар стоји до прозора, а око њега екупиле се све његове слуге. Ту ти наш касапин приђе цару, па му лепо вели: „потпиши ти лепо, грађанине, све указе што је издала скупштина, па да живимо опет у љубави, а овако, душе ми, не ће од наше лружбе бити ништа, јер се народу баш већ додијало да гледа и трпи како га господа варају и за нос вуку, као да народ не зна ни две у накре“. Цар ту обећа да ће све учинити народу по вољи, али и јесте се био уплашио. Одовуд из народа пруже му чашу вина, вичући: „пиј у здравље народа“, а цар лепо узме, и, пошто наздрави у здравље народа, испије.

Ту дојури и управитељ Париза и почне наговарати народ да се разиђе, а цар ће, вели, промислити па ће све учинити народу по вољи. Народ послуша. управитеља и изађе из дворца. Господа су доцније, за ово страшно грдила народ, а кажите сами, браћо, је ли ту народ учинио какво злог — Ама баш никакво. Нити је цару што покварио, нити му што поломио, ни украо. Истина, прост је народ прљав, смрди на катран и на неопранштину, на смолу и на свако чудо, али ко је крив што је народ такавг Крива су господа, која држе народ у такој нечистоти. Својим раскалашлуком они су дотерали народ да тако живи, јер што год заради то оде на Французе - господу, а Француски народ нека се гуши у сваком гаду. Господа нити раде послове од којих би заударали, а богме мију се и свакојаким виним сапунима, па јабогме да су чистији но прост народ, који нема чим ни кошуље да опере. =.

А што је народ сам без питања отишао пред цара, зар је то неко чудог! — Зар би габајаги пу-