Нови Пазар

trupe tzv. 15. talasa. U tom cilju, u drugoj polovini maja, iz Njemacke se u Srbiju transportuju tri posadne divizije: 704, 714. i 716. U Srbiji je 704. divizija smijenila 60. motorizovanu diviziju, 714. je smijenila 4. brdsku diviziju, a 717. divizija 294. diviziju. Smjenjivanje 294. divizije i njenih gamizonau dijelu Srbije, na Kosovu i u Ibarskombasenuizvrsilaje 717. pješadijska divizija. Njenštabje smještenu Niškoj Banji. Divizija je imala dva puka: 737. i 749. pješadijski, jedan artiljerijski divizion i druge jedinice. Stab 717. divizije je na prostoru Kosova i srednjeg dijela Ibarskog basenauputio 737. pješadijski puk. Puk je prvobitno imao sljedeći raspored: - u Kosovskoj Mitrovici - Stab puka (kasnije premjesten u Zvecanu), pukovske cete i 3. bataljon; - u Raški - 2. bataljon; - u Novom Pazaru - 1. bataljon. Pošto je 1. bataljon rasporeden na druge prostore (Prokuplje i Kursumlija), 2. bataljon je podijeljen na dva dijela, od kojih je jedan držao pod okupacijom Rasku, a drug! Novi Pazar. Najjace snage su bile u Kosovskoj Mitrovici zbog znacaja ovog mjesta, narocito rudnika olova i cinka Trepče, jer Trepča je slovila za najveći rudnik olova u Evropi. Ove rude su bile od životne važnosti za njemacku ratnu idustriju. Njemacka je 33% ukupne svoje proizvodnje olova i cinka dobijala iz Trepce. Zbog toga će na pregovorima u Been, о podjeli Jugoslavije, 21. i 22. aprila 1941. godine, njemački ministar inostranih poslova fon Ribentrop eneigicno odbiti da preda Trepcu Italijanima. To su bile osnovne njemacke snage koje su od kraja maja, kao posadne jedinice, držale pod okupcijom dio Kosova (Kosovska Mitrovica, Vučitm i Podujevo), Ibarsku dolinu (Raska), i novopazarski dio Sandžaka, kao i Toplicu (Prokuplje i Kursumlija), ukupno 4.000 vojnika. Narocito su ove jedinice trebale ocuvati kontrolu nad rudnikom Trepča i saobraćajnicama (prugu i drum) u Ibarskoj dolini. Njemacke vojne snage ce u periodu julskog ustanka biti pojacane na ovom prostoru. 3 Od kraj a aprila do 3. augusta su traj ali nj emacko-italij anski dogovori о podj eli Kosova, da bi na kraju najveći dio Kosova pripao Italiji. Ukazom italijanskog kralja, od 12. augusta 1941. godine, taj dio je pripojen okupiranoj Albaniji. Bugarskoj su prepusteni: dio Gnjilanskog sreza, Vitina, Kacanik i Sirinička župa. Nijemci su zadržali tri sreza: Kosovsko-mitorvacki) bez jednog dijela Ibarskog Kolasina, Vucitmski i Lapski. Ovatri sreza Nijemci su uključili u sastav okupitrane Srbije. Taj dio Kosova je, zajedno s Deževskim (Novi Pazar) i Studenickim srezom (Raska), Aćimovićeva komesarska uprava Srbije proglasila, maja 1941. godine, sastavnim dijelom Drinske banovine. Medutim, u tri Kosovska sreza i u Deževskom srezu već od početka okupacije bila je uspostavljena albanska vlast pod okriljem Nijemaca. Kasnije je, 6. augusta 1941. godine, pa nalogu Nijemaca, Savjet komesara okupirane Srbije (Aćimovićeva kvinsliška „vlada") donio Uredbu о formiranju kosovskog okmga sa sjedištem u Kosovskoj Mitrovici i srezovima cija su sjedišta bila u Kosovskoj Mitrovici, Vucitmu, Podujevu i Novom Pazaru (decembra 1941. godine u sastav Kosovskomitrovackog okmga usao je i Studenicki srez). Tako je

3 Isto, str. 15-17

11

SANDŽAK ТОКОМ DRUGOG SVJETSKOG RATA

40/2017