Одабране трагедије

70

ЕСХИЛ

Та време кида сваки обзир. Не причам што сазнах од других, но тешки живот свој, то дуго време док под Тројом беше он. Кад жена мора сама седет код куће

без мушке главе, за њу тешка невоља;

телале многе слуша — вазда нови бол. Тек један стигне, одмах други доноси

· још већу беду, — сваки кући јавља зло.

Толиких рана да је доп'о јунак наш, колико пута кући носио се глас,

од мреже он би више рупа имао!

И да је умро сваки пут кад стиже вест, он Герион би сатри тела постао,

и земље троструким се плаштем покрио, (одозго силним, О доњем не говорим—) и сваким телом он би једном погино

(Са таквих вечно нових болних гласова већ много пута други повезан ми врат од конопаца силом ослободише.

(Окрене се колима, мужу)

Па зато нема овде сина Ореста,

та он је залог наше брачне љубави,

да поздрави те. Немој да се зачудиш! Јер њега храни Строфије из Фокиде,

тај куће наше драги пријатељ и гост.

Он два ми јада рече: твом животу зло под Тројом; народ може да се-побуни

и веће за се придобије; људска ћуд

још једном радо палу славу ул“ ри,

То беше прав и дабар. савгт = иста.

А мојих суза већ су бујни изгори пресахли, немам више кап да изроним. Будноћа дуга сјај ми ока испила,

јер дуго сеђах, чеках ватре догласне, ал. никад пламен њихов да донесе глас, . Иза сна дизо ме комарчев ситан зуј, крилашца танка његова, и твога зла

ја више видех но што кратки траја сан,-