Отаџбина

ПОСЛЕ БОМБАРДАЊа БЕОГРАДА.

167

— Више опаки но опасни, одговорим ја. — Као и сви ренегати, додаде Новиков. — Кад Булвер разуме, да су Бошњаци порекла српског, запита ме смејући се, да ли кн. Михаило не мисли, да би добро било поћи њиховим трагом (потурчити се) ? — За сада, одговорим му, ништа нас не мами да пођемо за њима ; у осталом, они су примили ислам, да спасу своју аристократију и своје спахилуке, а ми, благодарећи Богу, немамо ни једно ни друго од тога. — Да, ви сте славни са своје простоте. Колико имате војске 1 — Три хиљаде. — Какве три хиљаде, а где је сто хиљада народне војске ? — Сељака има и више од сто хиљада, али солдата нема више од три хиљаде. — А егзерцир ? — Ништа се о њему не чује ; и он ће, можда, проћи као и свака нова мера, која се почиње с лармом, докле мало по мало не легне. — Да, ви сте мирољубив народ, благодарећи госп. Новикову. Па окренувши се овоме, запита га : како је Црна Гора, јесте ли и њу смирили ? — Ми немамо тамо никаква посла. — Међутим, платили сте им кујну за ову годину (послали им жита). — За то нам имају бити врло благодарни — А да нема топова у житу ? — Топови у житу отишли су у Пољску. Пошто је Булвер разумео, да Новиков нишани на подстрекавање Пољске буне, које се, не без основа, приписивало западним силама, а нарочито Француској, окрене се опет мени: