Отаџбина

ВЕРЕНЦЦИ

507

они кажу, те речи одлете и нестане их, а што каже један сиромах човек, те речи добро се разумеју , па их онога стика набоду у лету на то перо, па ти их притврде на хартију, како ће се тиме послужити у своје време и на свом месту. А онда знају још неку пакост, кад хоће да сиромашка једног уплету у какве ружне послове, који није учио школе, али који има мало... та како да кажем..." па да би га разумели, стаде се кажом куцати по челу, као да ће да га провали ; (( а кад опазе, да он почиље прозревати сплеткарије, они онда уплету у говор по какву латинску реч, како би он изгубио конац, како би му памет забунили. Доста, такви обичаји морају престати. Данас, у добри час, све је учињено на просто а без хартије, пера и мастионице; а сутра, ако народ буде знао владати св, биће и боље, али никоме да не буде ни најмање криво, него све да иде по правици." Међу тим се некоји од друштва наново почели коцкати се, други јести, многи викати, некоји одлазише, нови долазише; крчмар мотраше на једне и на друге; али све то ствари ствари су, које се не тичу наше приповести. Незнани вођа такође никако да се креће; чкњаше се, да он овде нема никаква посла, ипак као да није хтео да оде, дакле није са Ренцом на само говорио. Он му се окрену, по почне на ново разговор о хлебу и после неколико од оних речи, које су тада биле у свачијим устима, изађе на среду са својом намером. ((ЕхР рече, «кад бих нешто ја заповедао, бих већ знао, како бих удесио ствар." «Па ;,ако би удеспо?" запита Ренцо и упре у њ очи, које су се сјајиле већма но што би требало. а уста мало напрћп, као да би бол^е пазио. <( Како бих удесио ?" одговори овај; (( удесио бих, како би било свакоме хлеба, и сиротињи, и богатом." (( А то је лепо!" рече Ренцо.,