Отаџбина

о м о д и

679

што нам треба од гдаве до пете набављамо са стране. Па откуда ћемо имати новаца ? Камо лепа срећа, кад би ми женске толико свесне биле, па презреле сав луксуз и задовољавале се оним, што је најнужније и што се већим делом у нашој драгој домовини израђује, а не да се овако у моди и луксузу надмећемо, која ће од које бити лепша и накићенија. Ово нас надметање и утркивање много и прескупо стаје, па опет треба да знамо да нема лепше од душевне лепоте. И ал.ине удешавамо но несрећној моди. У једну аљину оде нам често и по 20 метара материје, а камо други трошак што се обично зове «цугехер > \ а овде снадају некакви „позаментири", ројте, квасне, различна дугмета разне величине, и где су потребна и где нису, којекакве игарнитуре" од црних и других ђинђува, чипке разне боје, свила, сомот за „аФпуц", пантљике за „шлајФне" и т. д. Па која сама шије и како тако, али која због ситне дечице и другог домаћег посла не може сама да доспе, а она даје кројачици а ова опет прилично нагглати које за израду. које за други прибор. Природа нас је створила праве и здраве, а ми се с нашим аљинама и турнирима тако нагрдимо, да чисто не смем да применим на какве животиње наличимо. Зар смо мало пута чуле да деца иза наших леђа вичу : Их, колики је турнир, могло би се сести ! Но хвала Богу, ови несрећни турнири излазе мало по мало из моде, а и аљине се на срећу почеше правити простије и скромније. Па зар то није лепше и паметније направити просту и укусну аљињу, да се лепо уз наш стас приљуби без оних туника и чудеса. Аљине правимо од вунене материје, или цица, свиле, атлаза па и од сомота само ређе. 0 већим празницима обично ће се видети свила на нашем женскињу, а особито које носе српски. А како би било, кад би ми бар лети замениле вунене материје, свилу, сомот, атлаз српским платном па и цицом; циц јејевтин 3—5 гроша