Пастир

220

чаша утехе (Хер. 16. 7). МаГмонид излаже ова правила о даћи: „Ожалошћеним забрањуГе се на први дан Гести свог хлеб, Гер 1е написано у Хезекиш х л ^ БЛ скоегш неке)Дгт 2 асти. Хестива на даћи ни!е било слободно подносити на сребрним или каквим другим скупоценим судовима; већ на нашростишма, да би и сиромашак могао бар у таквим случашма бити раван богаташу. Ово 1е узрок, што и код нашег народа на много места има обичаг да на дан сахрањивања умрлог, или у опште у време даћа избегаваГу онаГ Формалитет при триези какав се обично чини у време другог годета, т. Г. не мећу тањире пред људе, не даду прострти никаквих простирака по клуиама, на кошма седе људи и т. д. А ово се чини ради тога, да би бар при смрти могли да будемо Геднаки, ако то не може бити у животу због различног стања и занимања. Тако исто ниге се давало ником да пиГе више од шест чаша вина: три пред ручком, три за време ручка, да се не би когод развеселио, па заборавио на жалост. И код нашег народа има нешто налик на ово. Тако на прилику не дозвољавалу, да се сваком да чаша преда њ, ако би баш и била таква количина чаша, да би се могао броГ људи подмирити, већ обично одређуГу Гедног , да служи с Гедном чашом. А на многим местима бива и то, да не даду из куће износити по два чанка варива на Гедан мах, већ сваки за се. На питање: због чега се то тако ради, наше баке одговараГу: „тако се ваља.“ Но опет у ташости свака мисли, да се то ради због тога, како не би умрло Гош коге из те куће; 1ер ако се, мисле оне, почне иити са две чаше и носити по два чанка из куће, то може шш коГе из те куће умрети пре године. А У самох ствари то нше ништа, до ова1 обичаГ Геврешки, кош нам Ге тумачењем библше ирешао, но кош се по времену и разним околностима ниГе могао одржати баш у онаквом облику, већ као и сви други стари обичаш у нечему се изменио. Па зато би далеко паметниГе било, да се мало боље обрати пажња на гагење наше деце и чување њиховога здра-