Писци и књиге IV

- 12

ПИСЦИ и КЊИГЕ

И кад их понесу станарице живе, Прегибљу се, цврче, обрамице криве.

А: после се метне у котао стари, Па на тихој ватри лагано узвари. Разлије у зделе, и нико не дира, Те се на тенане скорупље прибира.

Севска авлија, опевана онако како данас

слика села Милета Јакшић:

У авлији спретној угажена трава, Под стрехом коморник где се ноћу спава, На тршчаном крову покућарка цвати, Јер је свака вредна газдарица пати.

Тамо са тавана где кокошке носе, Искривиле шије две велике косе.

На димњаку горе станила се рода, Па ил је у гнезду, ил по крову ходу.

На среди дворане [|] голубињак стоји, У њему се легу голубови моји; Пепељави, бели голубићи вире, Шарени гаћани стрешицом се шире.

А од оног тампог, богатог амбара Домаћица вредна кад врата отвара, Па баци кукуруз и живину виче, Закокоћу коке, пето кукуриче.

Ко да позна китњастог, књишког Шапча

нина у овако простим и непосредним, али зато лепим стиховима:

Ја сам радо с оцем воденици хит'о, Помаго на камен да сасипа жито,