Писци и књиге IV

МИЛОРАД П. ШАПЧАНИН 21

М

Шапчанин се обично сматра као песник, он сам највише је волео да се тако сматра, и као зрео човек и виши чиновник носио је дугу песничку косу, као Бранко Радичевић у доба када је певао Враголије. У ствари, Шапчанин је много више био приповедач, на приповетци је много више радио, а оно што је релативно најбоље код њега, оно што га једино може спасти од потпуног заборава, то је његов тридесетогодишњи приповедачки рад.

Он је на приповетци почео радити врло млад, још 1862. Те године изишла је у новосадској Даници његова приповетка Рањеник, слаб покушај који није ушао у његове збирке приповедака. Главни приповедачки рад | Шапчанинов почиње крајем шездесетих го-| дина, траје целих седамдесетих, али и до саме смрти он је на томе пољу радио. Од 1877 до 1888 изишло је пет свезака његових приповедака. После његове смрти, 1902, мостарска Мала Библиотека донела је његове Последње Притовешке, збирку од неколико омањих приповедака. Шапчанинов рад на приповетци је обилан : триестак већих и мањих приповедака, од којих су две тако разгранате и опширне да би се могле назвати и романима.

Оно што се запазило у његовим песмама, још јасније се опажа у његовим приповет-