Подунавка Земун

ЛПСТ1) 34 3.4БАВУ 81 МДУКУ.

69

новоиг косгћу и ннтаромг, а царске двери одт> сребра саливене. Оградомт. самарјанскогг источника заграђенг е бно свешн цркпениИ источникг, а више нћга трубили су четири анђела, одг конхг звукова градг се брихо сруппо. Патосг био е одт. раличмтогг мармора поставл^ћнг; у предворк) налазш се еданг легенЂ одг драгогг камена, а цркви одт. десне стране женске препрате, станла е свештеиичка умиваоница, у кок> се изт. дванаистг школвки кишна вода сливала, а крозг 12 лавови уста, 12пантерскии 12 еленсш изливала. Године 538 на баднвш данг дошао е царг КЗстиншнг првми путг у цркву св. СоФЈе, дочеканг одг гштржрха ЕвтихЈа и ставши у своГг престолг нодигао е руке к' иебу и одао е свемогућноме благодаренје повикнувши смиренимг гласомг: „Слава буди Богу, кои ме е удостло, да совршимг ово велико д!.ло; Соломе н самв тебе надвисш!" За увеличате ове светковине дао е царг знагно количество раане и три центе злата међу народг поделити, и наредт е да се четрнаестБ дана благодаренје држаги има. Али непрођоше ни двадесетг година а поносг римскогг Соломона буде трусомг, кои е восточну страну зданја поруино, пониженг. Неимари приписиваше узрокг тому, да су скеле рано уклон-ћне. Но сниносте . овогг поноса понови сталниГг владателв кои у тридесетоп години свогг владанн второ освештаван4 овогг храма славлнше, кои и после хилнду и три стотпне година величественг споменг нћгове славе остае. (Свршетакг слћдуе,)

С'ГЈ81а"|Ј, шзе.ш ва в(»«>зкн сза^ода СрбсЧКвЈГ-Е«. III. Ми се већг наодимо у царству србске пое31е, о којои говорити садг долазиио; она почива на мислима народа, кое и изнсннва. Она е, као што су и сама замишланн, сасвнмг народна; као да су неизв-ћстни производи обштм расположена и управланл. И одг наЕнонш песама неби нико знао нкиногг сачинитела показати; шта више, свакШ се и укланн, да се за таковогг држи, а у самои се ствари мало о томе и пита. Г1а и на то се толико млого негледи, ако оне и посгонне преображае садржаваго, ерг песма, коа се скоро неби допала зато што е одг ман!> обдаренога сачин-ћна, опетг изг уста срећнјегг певача, у комг е народно чуство и духг живлми, у срце дирне. Приметило се, као да е у србскои Унгарш (Мађарскои) школа бнло, у коима су слепци такове песме учили; али садг већг више нје то истина. Но горама СрбЈе и Ерцеговине нетребаго ш задуго учити; свакЈв 10 одг младости знаде. У планини скоро у свакоД кући паоде се гусле, сг коима се песма спроводи. Зими, кадг •се око ватре у вече скупе а жене преду, запева онав, кои наиболћ певати зна. Старци, кои одрастле синове имаго и одг потежегг рада чувати

се мораго, пуштаго унуке да певаго, кои се онда радостно примаго тога посла, кои имг нрву светсиу науку' доноси. И самг игуманг манастирскш несгидн се узг гусле певати. Али то е више преповедка, него песма: еднозвуча;;г гласг гусала, кое су жице све 3'едно свезане, кодг последн1.гг текг стпха зачуе се. У шумадш , где су лгоди простш, већи н неотесанш, чуе се гоначка песма, непромен1.но у сви петг трохеа са опред^ћленимг засекомг на другов стопи; скоро у свакомг стиху нма за себе смисао. Што се дубл!з Дунаву и Сави наниже дође, што е село између себе густће, што е меканји, лгобавн1и а и манви човечји родг, тимг су све ређе гусле, а наступа окретнје и течнје, особито за игру, лгобавна песма: ерг се дактилг на разне начине трохего спонва; у своме роду не манћ народна. У већимг друштвама 43'го се само гоначке песме; по меанама, где се шшг за игран^ћ карТ1в незна, даго оне наВвећу забаву, и онаВ пева кои пре гуеле счепа, или наибол'ћ узг нки певати зна. 0 праздницима и о манастирскимг саборима они имаго првенство, кои су се одали само на певан-ћ песама; и у Србш безг суми4 слепцн, кои су понаВвише распространителви него сачинигелви песама, и понеки су, као Филипг Вишнићг изг Босне, правогг поетичногг дара. Светг о;<о нби у наокругг постае и често до суза дође. И они Срби, кои су у Исламг прешли, ни су се могли шшг отргнути склоности поезЈи. Често имаго обе стране едиу гоначку песму, само што свака свое едноверне пева. Господа се истина пеемомг незабавлаго, али е опетг радо слушаго; у Сараеву су еданпутг едногг зароблћногг Христшнина само зато измолили одг каД1е, што су имг се н-ћгове песме допале. Разлику в-ћрозакона надвлађуе поезја: она скопчава читаво поколен-ћ, она живи у укупномг народу. Планине, где момче марву пасе; равнице, где се рана жн-ћ; шуме, крозг кое путникг путуе , оре се одг песама. Оне узг свакш посао иду. А какавг е предметг ови пес ч ма, кое су тако млогостручно у живогг уплетене, и скоро се неприметно изг истогг уздижу? Шта човекг осећа, о томг и говори. Овде, где се ни на какавг туђг угледг ммслити нема, разв1н се у собственомг постанку и у слову унутрашн1> умно биће, одг когг сва н-ћгова д^ћла произлазе. У светлости обште као рођене мисли, кон е основг живота, свата поез1н поавлена исте и изнова 1(1 верно природи изображен-ћ , у чистјимг само Формама, и разумите.иие, али опетг персонално и символически производи. Србска насг песма наиближе уводи у домаће стан!) народа. Она ратару доноси честк: „црне руке има али бео лебг еде;" она се кодг старца забави како му се брада почитана достовно таласа, и како му е душа, кадг изг цркве дође, тако чисто расположена, да се уподоби диашо цвета, пари; а понаивише се забавла она са волвомг, кое породнце саставлнго и одржаваго. Певацг овесели се разсматран!.мг станл девоачкогг, код

се јошг игра и сигра, и у цвету е; онг прати н-ћну одг магновенн ничућу наклоноств , у кошГг она саму себе пре свега позна, и само се венцу поверн, когг у потокг бацм, до те наклоности, у коши се она младићу исповеди и на нћга гледагоћи вБ1Сока израсте, па после до саме задоволбности састанка, кое се све па неиадвишениИ начинг опише. Дражестна представленл слабо познате земл-ћ едне, чисто изведена. Управо овде, где се жнвотг необразованг показуе, сг брмгомг узвмшуе поезш сакривене тренутке, кое не бм се принознати усудили. Ипакг намг се неће сакритп, како ће то после другч!е бмтн: како домаћица киту цвећа, кого е одпре сг вечера у воду метнула, где се оно расцветало, детету дае, да е на ђубре баци; како су маћје врло пакостне; свађу снаа, етрва и заова: ласта држи да е кукавица срећна, што она кавгу ту неслуша. Узпоређивана различнм наклоноспп, има читава гомила. Лгобезникг е пречш одг брата, а братг одгмужа; завиђен^ћ снае заови, видимо, да се до убшства и стра'оте продужава. Живо намг се представла светина побратимства: тешко томе, кои бБ1 се усудш посестриму свого подвести, или у подобномг савезз' кумства нечистимг намерама послужити! Све што у животу своиствено настЈчш, свадба и свадбенми дарг, светковина у селу, где лгоди седе и шго, момци се камена мећ}', девонке коло играго, овде намг се представлн. Одношена кућевна односе се на небесну Фами.1110. Потомг се уздиже песма кг славл-ћшо гонаштва, па и то на свакш начинг неможе никаково друго бмти — ерг се за дрјто и незна ■— него аидучко. Сг тммг е оправдано, што се оно противг Турака управлн, кои су не само лажноверни, непоуздани, пуни превара, него што су и неправеднимг начиномг до притнжашн дошли. „Отиман-ћ е, веле, нагомилало имг благо, отиман& ће га и одузети. На граници живи авдукг као соко, кои по воздуху лети; наеданпутг се понви хиллдустручна опасностБ у коши оиг жпви, у кршу, иза когг преслужкуе, у сакриванго, у комг скоро до скапаванн одг глади време издржи, и у нћговомг поб-ћдоносномг отуда продиранго. Описуго га, како пушку — коа тимг певцима, као што е старимг стихотворцима лукг, сасвпмг поет1искз' услугу чкни, по средини вага, на десно колено пада, пушку на леву руку наслапн, окомг на известно нишани: рана намг са нештедлБИвомг анатомшмг (умћшноств ра.счленавана сеченн) одкрива: те су песме пуне неотесаногг изгледа. Порадг свега тога садржаваго оне такође 10шг и што друго. Тамо где се лгобавБ описуе, то се неслучава, а да, поредг дубоке н-ћжности за в^ћрноств, и наижешће проклетство за нев^ћрногг неисцрплвиво у псовки ненаступи; као што тамо завиђенго у лгобави, тако се исто овде, али у преокренутомг одношенго, суровости мекосгв придружава. Често се и побеђеномг лепа пажнп покланп. Господарг узме свога роба, изведе га нанол^ћ да се на сунцу огрее, и напоследку, као шго се каже, пршмивши единствено еиство БоЖ1е за н-ћговг одкупг , одпусти га. Млада су-