РТВ Теорија и пракса

samo ako, pored ispunjavanja opštih uslova, predstavljaju i izdavačku odnosno programsku celinu i obezbeđuju jedinstveno ostvarivanje programske koncepcije i zadataka utvrđenih aktom osnivača”. Dva su elementa ovog uslova: 1. programska celina, i 2. jedinstveno ostvarivanje programske koncepcije. Očigledno je da osnivač ovim obezbeđuje poseban društveni interes koji ne može biti narušen organizaciono-ekonomskim rešenjima koja nisu u skladu sa jedinstvenim ostvarivanjem idejno-političke usmerenosti programa i ostvarivanjem svih njegovih funkcija u optimalnoj srazmeri programskih struktura i kvalitativnoj realizaciji, koja odgovara društvenim potrebama i principima jedinstvenog sistema informisanja. To znači, da samoupravni status ne daje pravo programskog autohtonog razvoja i ponašanja. U tom smislu tzv. vertikalne podele (I, 11, 111 program) ili podele po žanrovskim segmentima očigledno moraju biti ozbiljno programski, ekonomski i tehnološki analizirane. U svakom slučaju, a to je bit ovog zahteva, tzv. redakcijska faza proizvodnje u najmanju ruku mora biti organizaciono zaokružena, odnosno samoupravno udružena. 111. NEKOLIKO NAPOMENA I ZAKLJUČAKA Nužnost analize napred pomenutih uslova i njihovih 15 elemenata očigledna je. Jer, utvrđujuči ove uslove, zakonodavac je hteo da društvo i radnici budu zaštićeni kako od tehnokratskog i birokratskog voluntarizma tako i parcijalnog sebičnog interesa pojedinaca, grupa, čak i kolektiva. Jer, kako kaže Marks, „sloboda počinje tek onda kada se rasčiste računi sa proizvodnjom kao čovekovom nužnošću”, Moramo se, naime, kretati u objektivno datim uslovima. Naša opšta saglasnost oko nekih rešenja nije u isto vreme zaštita od dejstva ekonomskih i drugih zakonitosti proizvodnje, čije nas nepoštovanje može izložiti slučaju i neizvesnostima; a takve proizvoljnosti uvek se vraćaju radniku kao umanjen rezultat rada odnosno umanjen dohodak. Uslovi su dati u hijerarhiji koju određuje Zakon i naređuje da oni moraju biti utvrđivani kumulativno, tj. svi zajedno: nedostatak jednog uslova obezvređuje druge. Očigledno je da

18