РТВ Теорија и пракса

Studija je podijeljenja u txi tematska dijela: prvi, pod naslovom Društveni sistem informisanja u samoupravnom udruženom radu, drugi Informisanje radnika u složenim organizacijama i treči Samoupravna organizacija informisanja. Kraj studije čine prilozi: „Nacrt rezolucije o osnovama društvenog sistema informisanja”, „Ustav SFRJ o informisanju”, „Zakon o udruženom radu o informisanju”, te nepotpuna bibliografija radova o informisanju. Studija je propraćena znalačkim predgovorom prof. dr Zorana Vidakoviča. U prvom dijelu studije autor prezentira sopstveni okvir analize sadržanog u samim kvalitativnim osobenostima društvenog sistema Informisanje je konstitutivni element sopstvenog dmštveno-produkcionog odnosa; o informisanju je, stoga, iluzorno govoriti izvan i mimo okvira klasnih odnosa, jer dmštveni je sistem informisanja instmment klasne dominacije. (U ovom kontekstu bi svakako bilo interesantno uporediti Marksove stavove iz Njemačke ideologije I, „Kultura”, Beograd 1964, str. 47, koji ističu da su misli vladajuče klase uvijek vladajuče misli i da klasa koja raspolaže sredstvima materijalne proizvodnje istovremeno raspolaže i sredstvima duhovne proizvodnje, sa gotovo identičnim stavovima savremenih zapadnih teoretičara, a posebice Ralfa Milibanda /Ralph Miliband/: The State in Capitalist Society, Quartet Books, London 1974, p. 211, gdje napominje da je sistem informisanja, kao pokretač vrijednosti i ideja koje tendiraju ka konzerviranju vlasti i privilegija i apsolutizovanju klasne vladavine, direktan proizvod postoječeg represivnog ekonomskog i političkog sistema) Polazeči od metodološkog stava da je sistem dmštvenog informisanja determiniran produkcionim odnosom, autor prelazi na podmčje podjele sistema informisanja i to na kapitalistički, socijalistički i socijalistički-samoupravni, istovremeno komparirajući ih. Kapitalistički sistem informisanja sastavni je dio, i kao takav potpomaže kapitalistički način proizvodnje čiji je jedini cilj proizvodnja profita, omogućen privatno-svojinskim odnosom i klasnom diferencijacijom dmštva na antagonističke polaritete. Etatiziranom socijalizmu, tj. socijalističkom načinu proizvodnje cilj je jačanje države (gdje je zapravo dominacija državne moči neprikosnovena u svim oblastima dmštveno-ekonomskog, političkog, kultumog, pa čak i tzv. privatnog, ličnog ili intimnog života). Kao nosilac vlasništva nad sredstvima za proizvodnju država se u etatiziranom socijalizmu pojavljuje

213