РТВ Теорија и пракса

što književnost sve više duguje zahvalnost vizualnim medijima koji su uveliko pomogli njezinoj popularizaciji: Kovačičev roman U registraturi pojavio se, poslije televizijske adaptacije, među najtraženijim knjigama u zagrebačkim knjižarama, a još je rječitiji primjer Golsvortijeva (Galsworthy) romana Saga o Forsajtima: u povodu prikazivanja na malom ekranu adaptacije djela (koja je s sveliMm uspjehom, a vjerujem i s velikim kulturnim efektom, gostovala i na našoj televiziji) u Engleskoj je prodano 150 000 primjeraka romana u tvrdom povezu i dva milijuna u džepnom izdanju. Prije toga broj prodanih primjeraka nije prelazio 2 500 u godinu dana. Pri tome je zanimljivo da su se čitaoci, potaknuti televizijom, regrutirali mnogo više iz „nižih”, neobrazovanih slojeva društva, pa je upravo taj podatak šansa da se poradi na popularizaciji knjige, u sinhroniziranom djelovanju tipografskog i elektronskog medija. Sigurno je, međutim, da stvaranje filmske ili televizijske varijacije književnog djela nije ni jednostavan ni lak posao. Ali to nipošto ne znači da se treba odreći njegova pretvaranja u ekraniziranu varijaciju, niti valja ulijevati strah filmskim i televizijslđm stvaraocima da se upuštaju u takve avanture, iako je postupak adaptacije i realizacije prilično zamršen. Pripremajuči se za adaptaciju književnog djela filmski ili televizijski stvaralac zapravo ponajprije određuje medijalni odnos prema meta-književnom materijalu - polazi, dakle, bar metodološki, od „sirovine” od koje je sazdano i književno djelo. Nužno je, prema tome, razlaganje njegove strukture da bi je se zatim ponovno sastaviio, ali sada kao novu, ekraniziranu varijaciju djela. Nema sumnje da će se potencijalni stvaralac, listajući po književnim djelima ne bi li

23